به منظور آن که ما را برای گام برداشتن به موقعیت پیشرفته تری بیدار کنند، نور از مراحل دور و والا شروع به درخشیدن می کند و بر ما می تابد. به مانند آن که به کودکی از راه بسیار دور یک  بستنی را نشان می دهند اما این امر باعث شادی بچه کوچک نمی شود بلکه برعکس، او احساس سختی می کند زیرا به خوردن بستی تحریک شده ولی به آن دسترسی ندارد.

 به همین نحو نیز ما. با تابش نور ما مشتاق به پیشرفت می شویم و به نظرمان می رسد که موقعیت کنونی ما خوب نیست و آرزومند به رسیدن به موقعیت بهتری می شویم و به این صورت پیشرفت می کنیم.

 هر بار که مرحله روحانی والاتر و پیشرفته تری پدیدار می شود احساس ناخوشایندی نیز در درونمان ایجاد می شود. کودک کوچک مطمئن است که اگر بستنی را به دست بیاورد احساس لذت و شادمانی خواهد نمود ولی برای ما مرحله بالاتر اصلا روشن نیست زیرا موقعیت فعلی ما کاملا متضاد با حالت معنوی است و این وضع در درون ما به صورت پستی و موقعیتی ناگوار احساس می شود.

 بنابراین برای حمایت بیشتر، ما به وسیله ای احتیاج داریم مانند آموزش و گروهی که بتوانیم بر آن تکیه کنیم و از طریق آن بفهمیم که این لازمه و قسمتی از جریان پیشرفت است و آینده روشنی در پیش داریم و این نور آینده است که بر ما می درخشد.

 بخشی از درس کتاب زوهر -  26.10.2011