مردم هنوز با افکار و تئوریهای قدیمی زندگی می کنند. تا وقتی که از تغییر آنها سرباز دارند و در راه ایجاد رابطه جدید که سر بنا و اساس آن رابطه اقتصادی جدید است قدم ننهند، بحران اقتصادی از بین نخواهد رفت.

در حال حاضر بحران چیزی است برخلاف و متفاوت با اصول جامعه جهانی اصلاح شده، که در آن هر انسان  بر اساس صفت "دیگری را مثل خود  دوست بدار" زندگی می کند، ما همه باید به این اصل نزدیک شویم.

تاخیر در پیشرفت ما بسوی اتصال به طبیعت و واجد شرایط نبودن در اشتراک و یک پارچگی با آن، به صورت "بحران" احساس می شود. این بحران وقتی از بین می رود که ما بسوی ساخت اجتماعی صحیح جلو رفته و قدم برداریم و اشکالات خود را که در واقع عدم هماهنگی ما با صفات آفریدگار است درک کنیم و به سمت وصال و بدست آوردن آنها حرکت نماییم.

اینطور به نظر می رسد که این پیشرفت بشر رویائی بیش نیست ولی در نهایت، طبیعت ازطریق ضربه زدن و فشار، ما را مجبور به قدم گذاشتن در این راه خواهد کرد.