کسی که آرزو دارد که در کارش به موفقیت برسد، باید آنرا با "بی سودی" شروع نماید. به این معنا که درآمد در این تجارت می بایست مخارج مربوط به کار و کارگران را شامل شده و بجز آن، سود اضافه ای در بر نداشته باشد که انسان، آن را بیهوده صرف مخارج غیر اجباری خود در زندگی نماید.
چنین صاحب کاری می تواند قیمت کالا را تا آنجا که می تواند تحفیف داده و با قیمت ارزانی بفروش برساند حتی به نیم قیمتی که دیگران می فروشند. یا اگر کسی بیشتر از مایحتاجش درآمد دارد، می تواند سود اضافی را به صندوق اقتصادی مخصوصی بسپارد، که از آن در راهی مثبت و برای بهبود جهان مورد استفاده قرار گیرد، و نه مانند آنچه که امروزه که هنوز مردم اصلاح نشده اند اتفاق می افتد و سود بدست رندان و دزدان می افتد.
شغل هایی که به دست گروه های بدون هدف مالی و سود عام المنفعه اداره شوند، رشد کرده و مانند گوسفند، طعمه گرگان نخواهند شد. صاحبان چنین گروه هایی زندگی عادی خود را خواهند داشت، بدون آن که هیچکس در پی "حیف و میل کردن" آنان باشد و آنها در پی تصمیم خود بدین گونه بخوبی زندگی خواهند کرد. حقوق آنان در سطح حقوق کارگران خود بوده، سهمیه بازنشستگی و بیمه های اجتماعی و تعطیلات سالیانه و مخارج دیگر کار برداشت شده و آنها در سطح عادی زندگی خواهند کرد.
تنها تفاوت در اینجاست که هیچ کس بیشتر از آنچه که برای برآورده کردن مایحتاجش لازم دارد دریافت نمی کند و لزومی نیز به آن نخواهد بود. آنان مایلند که دیگران از باقی مانده سود بهره مند گردند.
