Echte liefde bestaat alleen in de spirituele wereld.

Als je denkt dat je op het moment je de sprookjesliefde gevonden hebt en hier gelukkig mee bent, denk dan nog eens na. De sprookjesliefde is geen echte liefde, maar het gebruikmaken van een ander voor je eigen belang.

Wat we normaal gesproken liefde noemen, is het egoïstische belang van beide partijen. Dit kan een seksueel belang zijn of elk ander soort van vervulling, waar een andere persoon voor gebruikt wordt. En dit is heel duidelijk geen liefde.

Wat is liefde dan wel? Liefde is wanneer je geen aandacht schenkt aan jezelf, maar de verlangens van een ander probeert te vervullen, op precies dezelfde manier als jij dat zelf zou willen. Met andere woorden, je wordt een vat van vervulling voor de andere persoon. Dit is echte Liefde en dit bestaat alleen maar in de spirituele wereld. Daar bestaat er geen enkel onderscheid tussen een man en een vrouw - waar het om gaat zijn de verlangens, de ziel.

Als we het hebben over liefde in deze wereld, dan hebben we het in feite over aantrekkingskracht en genot, die door hormonen gestuurd worden. Als we ons los zouden kunnen maken van ons hormoonsysteem, zouden we niet in staat zijn deze "liefde" te voelen. Dit laat ons wederom zien dat als we normaliter over liefde praten , we het eigenlijk over een egoïstisch verlangen naar genot hebben. Soms kan dit verlangen zelfs wreed zijn, als het verlangen vervulling te krijgen ten koste gaat van een ander.

Vandaar dat als we over liefde lezen in sprookje, het in feite gaat om een illusie en dit niet in de realiteit bestaat. Dit komt doordat al onze verlangens gebaseerd zijn op de vervulling van onszelf. Zelfs als we iets geven aan iemand anders, doen we dat omdat we daar zelf plezier aan hebben. De handeling van iets geven is eigenlijk betekenisloos, omdat de kern waar het om gaat dat wat wij zelf voelen is.