Opublikowano 17 październik 2013

Pytanie: Ciągle się mylę między pragnieniem, intencją i działaniem i nie mogę prawidłowo zorientować się w żadnym z nich, ani w nich razem.

Odpowiedź: Postaram się wyjaśnić kolejno i zwięźle.

Cel:  Najważniejszą rzeczą dla człowieka jest osiągnięcie celu życia (stworzenia) – całkowitego zlania się ze Stwórcą. Powinno to być rezultatem wszystkich jego wysiłków w życiu.

Narzędzie osiągnięcia celu: Zlanie się ze Stwórcą może być osiągnięte poprzez podobieństwo właściwości. Jednak Stwórca jest pragnieniem obdarzania, człowiek natomiast – pragnieniem otrzymywania. Dlatego też podobieństwo z Nim można osiągnąć nie poprzez podobieństwo pragnień, lecz podobieństwo intencji, czyli z jaką intencją używamy swojego pragnienia. My i Stwórca zawsze będziemy przeciwstawni względem swoich pragnień i takimi pozostaniemy na zawsze: Stwórca - jest pragnieniem dawać, a my – otrzymywać, w przeciwnym razie nie będziemy istnieć jako odrębni od Niego.

Ponieważ jesteśmy stworzeni z pragnienia rozkoszowania się, to podobieństwo do Stwórcy możemy uzyskać, zmieniając nie pragnienie, a intencję, czyli z jaką intencją używamy naszych pragnień.

Z tego wynika, że musimy pracować tylko nad intencją i przyłączać do niej pragnienie w tej mierze, w jakiej pozwala nasza poprawna intencja –  „w imię Stwórcy".

Ograniczenie pragnienia (cymcum): W związku z tym konieczne jest, aby posiadać wolę korzystania z pragnienia od zera i częściami – tylko w miarę właściwej intencji „dla Stwórcy" (dla oddawania i miłości).

Oznacza to, że od samego początku niezbędne jest, aby osiągnąć możliwość zarządzania wszystkimi pragnieniami swoją decyzją, aby nałożyć zakaz na wszystkie pragnienia (cymcum, C”A)  i używać  je częściami w miarę posiadania prawidłowej intencji.

Uświadomienie zła (akarat ara): Osiągnięcie podobieństwa do Stwórcy uzyskuje się poprzez podobieństwo intencji. Dążąc do nabycia intencji dawać, odkrywamy w sobie coraz więcej intencji otrzymywać (klipę). Ujawnienie tej złej intencji nazywane jest wygnaniem (egipskie wygnanie, Galut Mizraim). Jeśli nadal będziemy uparcie pracować nad naprawą intencji, aby przekształcić ją z „wszystko dla siebie” na „wszystko dla Stwórcy”, to dojdziemy do uświadomienia stanu „niewoli” w egoizmie – intencji „wszystko dla siebie” (w imię faraona).

Ujawnienie zła: Stan ten pozwala na stopniowe i ostateczne uświadomienie sobie faktu, że natura nasza (nie pragnienie otrzymywania, które jest niezmienne, lecz intencja „dla siebie”) jest naszym wrogiem.

Próbując wyzwolić się z intencji „dla siebie” i uzyskać intencję „dla Stwórcy”, przekonujemy się, że jesteśmy bezsilni wobec tego wroga.

Odkrycie narzędzia naprawy: Dzięki temu przekonaniu odkrywamy, że tylko Stwórca, światło naprawy (światło Tory, O”M) może naprawić naszą intencję, wtedy wyzwolimy się z niewoli złej intencji i uzyskamy intencję dawania (podobieństwo do Stwórcy). Tylko Stwórca (Wyższe światło) może wydostać nas z egoistycznego stanu (niewoli egipskiej – ciągłego myślenia tylko o siebie).

Najważniejszym jest, aby myśleć o świetle, o Stwórcy, który może i tylko On jest w stanie cię (twoją intencję) naprawić (z „dla siebie” na „dla Stwórcy”). Tylko On może ci pomóc zrobić cymcum i używać pragnienie tylko w miarę posiadania intencji „w imię Stwórcy”.

We wszystkich swoich działaniach w tym świecie należy nastroić się na światło, naprawiające intencję, aby dało ono intencję „w imię Stwórcy”.