Gamitin ang Ating Kapaligiran
Lahat ng bagay na ating ginawa sa buhay ay pinagpasyahan sa
prinsipyong kasiyahan at pighati.
Tayo ay tumakas sa pighati at naghabol ng kasiyahan. At ang mas kakaunti na kailangan nating gawin para sa kasiyahan, ay mas mabuti.
Ang prinsipyo ng kasiyahan at pighati ay dinikta ng hangarin para tumanggap at ang hangarin para tumanggap ay namahala sa lahat ng bagay na ginawa natin, dahil iyon ay ang ating diwa. Kaya nga, habang iniisip natin na tayo ay mga malayang nilalang, tayo ay totohanang nakagapos sa dalawang renda ng buhay, ang kasiyahan at pighati, na hawak ng mga kamay ng ating pagkamakasarili.
Apat na mga dahilang nagpasya kung sino tayo:
"Paniniwala," sa Kabala, ay nangangahulugan ng buong pananaw sa Lumikha. Tayo ay maaaring magtamo ng paniniwala sa pamamagitan ng pagiging pareho ng Lumikha sa ating mga katangian, sa ating mga hangarin, mga layunin, at mga pag-iisip. Ang salitang "rason" ay naugnay sa ating isip, ang "kapatas" ng ating pagkamakasarili. Para mapangibabawan ito, kailangan nating bigyan ng halaga na ang pagiging magkatumbas sa Lumikha ay mas importante, mas mahalaga sa atin kaysa kahit anong makasariling kasiyahan na maaari nating akalain.
Gayon pa man, at ito ay mahalaga para sa tagumpay ng pagbabago, ang pagyakap ng mga halagang mapagbigay ay kailangang hindi lang basta gawin para gagawing mas kawili-wili ang mundong ito. Ito ay kailangang gawin para pagpantayin ang ating mga sarili at ang ating mga lipunan sa Kalikasan, ibig sabihin sa kaisa-isang batas ng katotohanan—ang batas ng pag-ibig sa kapwa—ang Lumikha.
Kapag pinaligiran natin ang ating mga sarili sa mga kapaligirang ito, bilang mga tao at bilang lipunan, ang ating mga halaga ay unti-unting nagbago para sa mga halaga ng ating kapaligiran, sa ganoon binago ang ating pagkamakasarili sa pag-ibig sa kapwa sa likas, walang alinlangan, at kawili-wiling paraan.
Tayo ay tumakas sa pighati at naghabol ng kasiyahan. At ang mas kakaunti na kailangan nating gawin para sa kasiyahan, ay mas mabuti.
Ang prinsipyo ng kasiyahan at pighati ay dinikta ng hangarin para tumanggap at ang hangarin para tumanggap ay namahala sa lahat ng bagay na ginawa natin, dahil iyon ay ang ating diwa. Kaya nga, habang iniisip natin na tayo ay mga malayang nilalang, tayo ay totohanang nakagapos sa dalawang renda ng buhay, ang kasiyahan at pighati, na hawak ng mga kamay ng ating pagkamakasarili.
Apat na mga dahilang nagpasya kung sino tayo:
- ang Higaan (ang minana nating ayos pagbabagong genetiko),
- ang walang pagbabagong mga katangian ng Higaan (mga katangiang nakabaon sa loob ng ayos pagbabagong iyon),
- mga katangiang nagbago sa pamamagitan ng mga lakas panlabas (mga pagbabagong naimpluwensyahan ng kapaligiran na nasa ating mga katangian), at
- mga pagbabago sa kapaligirang panlabas. Maaaring maimpluwensyahan ang huling dahilan lamang, pero ang dahilang iyon ay nakaimpluwensya ng lahat na ibang mga dahilan.
Paniniwalang Pumaibabaw ng Rason
At sa pagkakataong makalaya tayo sa hangarin para tumanggap, mula sa mga kadena ng pagkamakasarili, tayo ay maaaring umabante sa espiritwalidad. Para magawa iyon, tayo ay sumunod sa prinsipyo ng "paniniwalang pumaibabaw ng rason.""Paniniwala," sa Kabala, ay nangangahulugan ng buong pananaw sa Lumikha. Tayo ay maaaring magtamo ng paniniwala sa pamamagitan ng pagiging pareho ng Lumikha sa ating mga katangian, sa ating mga hangarin, mga layunin, at mga pag-iisip. Ang salitang "rason" ay naugnay sa ating isip, ang "kapatas" ng ating pagkamakasarili. Para mapangibabawan ito, kailangan nating bigyan ng halaga na ang pagiging magkatumbas sa Lumikha ay mas importante, mas mahalaga sa atin kaysa kahit anong makasariling kasiyahan na maaari nating akalain.
Gamitin ang Ating Kapaligiran Para sa Pagbabagong Mapagbigay
Sa antas personal, dinagdagan natin ang kahalagahan ng Lumikha (pag-ibig sa kapwa) sa paggamit ng mga aklat ( o ibang anyo ng mamamahayag), mga kaibigan, at ang guro na siyang magpakita sa atin gaano kahalaga ang pagiging mapagbigay. Sa antas panlipunan, subukan nating yakapin ang halagang mas mapagbigay sa lipunan.Gayon pa man, at ito ay mahalaga para sa tagumpay ng pagbabago, ang pagyakap ng mga halagang mapagbigay ay kailangang hindi lang basta gawin para gagawing mas kawili-wili ang mundong ito. Ito ay kailangang gawin para pagpantayin ang ating mga sarili at ang ating mga lipunan sa Kalikasan, ibig sabihin sa kaisa-isang batas ng katotohanan—ang batas ng pag-ibig sa kapwa—ang Lumikha.
Kapag pinaligiran natin ang ating mga sarili sa mga kapaligirang ito, bilang mga tao at bilang lipunan, ang ating mga halaga ay unti-unting nagbago para sa mga halaga ng ating kapaligiran, sa ganoon binago ang ating pagkamakasarili sa pag-ibig sa kapwa sa likas, walang alinlangan, at kawili-wiling paraan.
Kabbalah International
