ای‌ ساقی مشتاقان، خالی شده پیمانه

مشتاقتر از پیش‌ام، بنما ره میخانه

مِی روشنی جان‌هاست، روشنگر چشم ماست

چندیست نی‌ام مست و ، گم گشته ره خانه

بی می زلب خشکم، هذیان و هدر رفته

بیرون زِ دمِ مستی، هُشیارم و دیوانه

گر باده‌ات ای ساقی، دیوانه کند مردم

خالی بنما گردون، از عاقل و فرزانه

.....

با عشق مرا عهدیست، تا زنده کنم خود را

تا تازه کنم پیمان، پر کن دو سه پیمانه

با دنیایی عطش و اشتیاق و با تقدیم ادب و احترام

و با ابراز مراتب عشق و قدردانی

م. زوار