Ang Dahilan sa Pagkatago

Ang Dahilan sa Pagkatago

Kasiyahan laban sa gawain para tanggapin ito

Lahat ng bagay na ating ginawa sa mundong ito ay nakadepende lamang sa prinsipyo—ang tumanggap ng pinakamaraming kasiyahan sa pinakamaliit na pagsisikap.

Ang lawak ng mga kasiyahan na ating natanggap ay maaaring magpabagu-bago sa maraming paraan, mula sa diretsong kasiyahan tulad ng pagbili ng bagay na gusto ko o ang kumain ng pirasong keyk, sa hindi diretsong kasiyahan tulad ng kasiyahan na aking natanggap sa pagtulong sa kaibigan o ng aking anak sa ibang paraan. Gayun pa man, hindi bale kung anong anyo ang kuhanin ng kasiyahan, ang hangarin para dito ay laging trumabaho sa ilalim ng nanaig na prinsipyo ng kasiyahan laban sa gawain.

Ang karamdamang mayroong "mas higit pa dito"

Pero sa oras na madiskubre ng isang tao na tayong lahat ay umiiral sa ilalim ng naging batayang batas na ito, ang pinakamababa sa mga kalagayan, simulang mamalayan ng isang tao na mayroong bagay na lalong mataas, mas dakila at tamang kalagayan. Siyempre, sila ay wasto sa kanilang palagay, pero mayrong problema. Ang lalong mataas na kalagayan ng pag-iiral ay itinago mula sa atin—at para sa isang pares na mga pinakamabuting mga dahilan.

Ang mundo na siyang tinitirhan natin ay binuo ng isang kumpol ng mga hangarin na siyang pinaniniwalaan ng isang normal na tao na ito lang ang lahat na mayron tayo. Sa madaling salita ay ang gusto ko. Pero ano ang aking gusto ay palaging nagbago mula sa isang anyo ng kasiyahan sa ibang anyo. At sa pagkakataon, madiskubre natin ang bagong kasiyahan. Sa katunayan, hindi natin nadiskubre ang kasiyahan, wari ang hangarin para sa bagong kasiyahan para madagdag sa litanya ng mga hangarin na taglay na natin.

Para sa isang taong nakadiskubre ng pinaka-espesyal na hangarin na hindi maaaring maisakatuparan sa mundong ito, ang dahilang hindi ito maisakatuparan sa mundong ito ay ito ay hindi tumakbo sa ilalim ng prinsipyo ng pinakamaraming kasiyahan sa pinakamaliit na pagsisikap. Pwedeng isipin natin ang prinsipyong iyon gaya ng uri ng programa, tulad ng programa ng kompyuter na nagpasya paano tayo tumakbo patungo sa kahit anong itinakdang hangarin.

Gusto ko ng bagong bagay

Subali't itong bagong hangarin ay iba. Bakit? Itong bagong hangarin ay talagang ang hangarin tumakbo sa ilalim ng ganap na ibang programa. Ito ay napakadaling intindihin kung tingnan natin ang dalawang magkaibang operating system ng kompyuter, ang nakabatay sa Windows at ang nakabatay sa Apple. Silang dalawa ay may software na tumakbo sa ilalim ng operating system na iyon, pero nungka sa parehong software. Bakit? Dahil sila ay pinatakbo sa magkaibang kautusan.

Ang programang pinatakbo natin sa mundong ito ay talagang isang kumpol ng mga kautusan paano natin gamitin ang kahit anong hangarin na lumitaw sa harap natin—paano ito makatulong sa atin. Ito ay programa ng pagtanggap at ang tungkulin lamang nito ay ang pagpasyahan kung ang kasiyahang natamo ay mahigit kumulang sa gawaing kailangan para matamo ang kasiyahan. Sa ibang salita, ito ay tumakbo sa ilalim ng paghahambing ng kasiyahan laban sa pighati.

Ang pighati ay itinuring na kakulangan. Kaya nga, sa pagtrabaho sa ilalim ng programang ito, tayo ay napakalimitado sa kung anong mga hangarin na maari nating madama sa pakiramdam ng pighati na ating madama kung mayron tayong mga hangaring hindi natupad. Kung lalong marami ang hangaring hindi natupad, lalong malaki ang pighati.

Ang kakaibang programa

Pero ano kung mayrong kakaibang programa, programang hindi nakabatay gaano karami ang maaaring aking matanggap, kundi gaano karami ang aking maaaring maibigay? Ang programang ito ay tinatawag na magkaloob. Ngayon ay hindi natin pinag-usapan ang pagbigay tulad sa mundong ito. Dahil sa mundong ito, tayo ay nagbigay para makatanggap ng isang uri ng pakinabang, tulad ng pagbibigay ng regalo sa kaarawan.

Kung ibigay natin ang regalong iyon at ang taong ating binigyan nito ay hindi nagkagusto sa regalo, tayo ay tiyak na hindi maligaya. Sa ibang salita, inaasahan natin na makatanggap ng pakinabang, ang kasiyahan mula sa pagdama sa kaligayahan ng taong tatanggap ng ating regalo. At kung ang tao ay lalong importante sa atin kasama sa mas maraming sakripisyong dinaanan natin para matamo ang regalo, lalong mahigit ang pighati na ating madama kung ito ay ibasura.

Pero sa uring ito ng pagbigay na tinatawag na magkaloob, isang tuntunin ang magamit: na ang aking sariling pakinabang ay nungkang binigyan ng kasaysayan. Sa ibang salita, ano ang madama ko, mabuti o masama kasama ng resulta ng pagkaloob, walang bale kaunti man. Ang programa ay tumakbo nakabatay hindi sa paano ako nakadama kundi kung ako ay nagbigay o hindi. Sa ibang salita, ito ay nakabatay lamang kung sino ang tumanggap ng pakinabang, hindi sa kung ako ay nakatanggap ng kasiyahan o pighati mula sa pagbigay. Dahil sa ang programa ay hindi tumakbo batay sa kung gaano karaming kasiyahan ang aking makuha, mas marami at lalong malaking mga hangarin ang pwedeng gamitin.

Bakit ang kakaibang programa ay itinago?

Bilang resulta bakit ang lahat ng ito ay itinago? Kung nadama ko ang mga hangaring ito, ang mga kakulangang ito, habang nabuhay sa aking kasalukuyang kalagayan, kasama ang aking kasalukuyang programa ng pagtanggap, lahat na aking madama ay paghihirap. Ang mga hangaring ito, tinatawag na "mga hangaring espiritwal," ay mga laganap na kakulangan na ang pighati ay hindi kayang tiisin. Sa dahilang iyon, ang mga hangaring ito ay kailangang manatiling nakatago mula sa atin dahil gaya ng pag-iral natin sa kasalukuyan, sa ilalim ng "hangarin para tumanggap" software, tayo ay lubusang hindi makahawak sa laganap na pighati na malikha sa ganoong mga hangarin.

At mayrong pangalawang dahilan. Dahil tumpak na ang ating mga hangarin ay mayrong katumbas na mga hangaring taglay nila sa ating mundong panlupa, ganoon din ang ating mga hangaring espiritwal ay mayrong katumbas na mga hangaring taglay nila sa mundong espiritwal.

Ito ay lumikha ng ganap na kakaibang problema. Kung ako ay dumama sa kasiyahang kaugnay sa mga hangarin habang ako ay umiral sa ilalim ng aking kasalukuyang programa, ako ay kaagad maging alipin sa kasiyahan. Ako ay maging lalong maligayang magkaloob buong araw at buong gabi dahil sa ang mga kasiyahan dito ay kasinlaki ng mga hangarin, pero ako ay maging mapagkaloob para makatanggap ng kasiyahan.

Bilang resulta saan lahat ng iyon ay nag-iwan sa atin? Itong bagong hangarin na simula nating maranasan ay talagang ang hangarin para tumakbo sa ilalim nitong bagong programang tinatawag na "magkaloob." At para matupad ang hangaring ito, kailangan kong makahanap ng paraan para baguhin ang aking pamaraan sa pagtakbo, ang programang sa ilalim nito ako ay gumawa kasama ng mga hangarin, para maging katapat ang mga parametro ng bagong programa. Bilang karagdagan, kailangan kong gawin ito na hindi danasin ang kasiyahan kaugnay sa bagong programang ito, o aking mailantad sa panganib sa paraang simple sa pagbalik sa pagbigay pero para tumanggap para sa aking sarili.

Piliin ang iyong operating system

Pero mayrong bitag. Ako ay hindi maaaring tumakbo sa ilalim ng dalawang programa sa parehong oras. Ako ay kailangang tumakbo sa ilalim ng isa o sa iba, tulad ng kompyuter na hindi maaaring tumakbo sa ilalim ng Windows at ng Apple sa parehong oras. Kung ang aking hangarin ay sapat na malakas para tumakbo sa ilalim ng bagong programang ito, ako ay makatunghay ng buo panibagong mundong lumantad, kasama ng mga bagong hangarin at lubos na kakaibang uri ng katuparan kaysa kasalukuyang aking naranasan sa mundong ito.

Bilang resulta ano talaga ang mundo? Ang mundo sa paraang simple ay baitang ng pagkatago. Ang mundong ito, ang ating makalupang mundo, ay nagkataon na baitang ng lubos na pagkatago, saan ang programang "hangarin para tumanggap" ay tumakbo. At ang pagkatagong iyon ay intensyonal at kailangan. Pero kung ako ay pumili para siyasating mas lalo pa, aking madiskubre na ang hangaring ito na hindi maaaring maisakatuparan sa mundong ito, ang hangaring iyon para sa bagong tumatakbong programa, ay talagang pandama ng totoo walang hangganang ako, ang espiritwal na ako na handang gumising sa tanging panibagong mundo.