Verwante Materialen:

Rav Laitman's Gesprek over het Moederschap en Opvoeding
6 augustus 2007  

Een Gesprek tussen Kabbalist Michael Laitman en de leraren aan de Kabbalah Academie, Michael Sanilevich en Eugene Litvar
6 augustus 2007

 

 

Inhoudsopgave:

• De houding van de persoon ten aanzien van het moederschap;
• De spirituele wortel van het moederschap; 
• Lijden de kinderen onder de zonden van hun ouders? 
• Vrije wil; 
• Hoe kinderen correct op te voeden;
• De Vorming van de Juiste Verlangens in Kinderen
• Moeten hyperactieve kinderen onderdrukt worden door middel van medicijnen?
• Kinderen en drugs; 
• Een spirituele opvoeding is voor de kinderen het belangrijkst; 
• Wat is het Hoogste Licht?

De Houding van de Persoon ten aanzien van het Moederschap

 

E. Litvar: Hoe kunnen we verklaren dat de mensheid in de loop van de geschiedenis van haar ontwikkeling steeds bozer, onbeschofter en harder is geworden, maar dat tegelijkertijd de houding ten opzichte van het moederschap bij alle mensen, culturen en religies een zeer respectvolle is? Wat is de oorsprong van deze houding?

M. Laitman: Dit is natuurlijk en is niet van ons afhankelijk. Een dergelijke houding ten opzichte van het moederschap wordt door de opvoeding in het gezin aan iemand doorgegeven. Zijn liefde voor zijn moeder en de liefde van zijn moeder voor hem, zowel als de bescherming die hij van haar ontvangt, worden later overgebracht op de relatie tussen een man en een vrouw. Een man ziet, enigszins, een moeder in zijn vrouw, en zij behandelt hem niet alleen als haar man, maar gedeeltelijk als een kind. Dit alles wordt overgedragen. De aansluiting van de geslachten op elkaar is heel moeilijk.

Bovendien, wordt het respect voor de vrouw bepaald door de overlevingsdrang van de soort; een man ziet een vrouw niet alleen als een lustobject, maar ook als partner in het bestaan en in de zorg voor het levensonderhoud. Nu spreek ik alleen maar vanuit het egoïstische, gewone, gezonde, dierlijke uitgangspunt.

We weten hoe het in vroegere eeuwen was: een vrouw was nodig voor de voortzetting van de soort, er moest een erfgenaam komen. Ze werd gekozen vanwege haar gezondheid en haar vruchtbaarheid. Maar ondanks deze zuiver consumentistische houding ten opzichte van een vrouw, werd zij altijd gerespecteerd. Respect wordt doorgegeven door de zoon die door een moeder werd opgevoed enzovoort, omdat ook hij enigszins een moeder ziet in zijn vrouw.

Als voorbeeld zal ik vertellen over mijn eigen ervaring. Ik werd opgevoed als een gewone jongen, ook al las ik veel en volgde ik wetenschappelijke lessen, en ook al zag ik mezelf als een toekomstige wetenschapper. Ik ging naar de universiteit, en in mijn tweede jaar hadden we een professor Svyadosh, die later een tweedelig boek uitbracht, met de titel: Seksueel Gedrag van een Man, Seksueel Gedrag van een Vrouw. Hij werkte in Leningrad, in een grote psychiatrische kliniek, en hij gaf ons les in fysiologie, psychologie en anatomie. Hij vond het geweldig om zijn studenten mee te nemen naar verschillende medische instellingen.

We bestudeerden het onderwerp biomedische cybernetica. Hij nam ons mee naar medische instellingen, aangezien wij, als toekomstige biowetenschappers, kennis moesten maken met de verplegers en vertrouwd moesten worden met de apparatuur. We bezochten Professor Svyadosh's psychiatrische kliniek heel vaak, en daarbij ook de mortuaria (bijvoorbeeld het Leningrad Mortuarium dat zich bevindt voor het Vitebsk treinstation) en kraamklinieken. Ik heb later, in kraamziekenhuis #4, een van mijn werken geschreven.

We waren negentienjarige jongens, en begonnen pas aan ons tweede jaar. We werden meegenomen om vrouwen te zien die aan het bevallen waren. En dit waren hele zware bevallingen. Vrouwen lagen daar dagenlang en konden niet baren. In die tijd, 1965 ongeveer, waren geneeskunde en de apparatuur niet van hoge kwaliteit.

Toen ik voor het eerst een bevalling zag, was ik zo verbaasd, dat mijn houding tegenover vrouwen onmiddellijk veranderde; ik begon ze met respect te behandelen. Als een man aanwezig is tijdens een bevalling, ervaart hij dit op een bijzondere manier, vooral in die tijd.

Noch de mortuaria en noch zelfs de psychiatrische inrichting, waar mensen met vreselijke grimassen rond renden of vastgebonden lagen aan de bedden, maakten een dergelijk sterke indruk op me. Hij nam ons opzettelijk mee naar zulke besloten afdelingen.

Maar wat werkelijk een hele sterke positieve indruk op me gemaakt heeft, en wat me mijn hele leven is bijgebleven is het zien van het lijden dag met de geboorte gepaard gaat. We zagen daar ernstige pathologieën: kruinliggingen en andere moeilijke gevallen. Professor Svyadosh nam ons opzettelijk mee naar deze afdeling.

Als ik kon, zou ik dit met alle jonge mannen doen! Ik zou ze naar al deze plekken meenemen: een psychiatrisch ziekenhuis, een mortuarium en een kraamkliniek.

Ook nam Svyadosh ons mee naar het Registratie Informatie Controle Complex - het eerste in Rusland. Hij liet ons zien hoe open hartoperaties door dit complex uitgevoerd werden.

Hij deed heel veel voor ons, ook al war hij er niet toe verplicht. Ik ben hem erg dankbaar vanwege zijn zorg om ons te laten zien hoe de samenleving voor mensen zorgt, hen rehabiliteert, hen in het leven verwelkomt, hoe zij zorgt voor hen die gek zijn geworden en hoe mensen begraven worden - dit zijn vier cruciale voorbeelden. Dit heeft ons op een geweldige manier voorbereid: de hele groep verbeterde zichzelf van binnenuit, en ik voelde meteen dat iedereen meer respect kreeg voor vrouwen.

De Spirituele Wortel van het Moederschap

E. Litvar: Waarom is het zo dat bijna elke vrouw die moeder wordt, zelfs al wilde ze niet echt een kind krijgen (bijvoorbeeld omdat ze het doet om haar man tevreden te stellen, haar gezin te versterken of om een andere reden), toch van haar kind houdt, het verzorgt en verwent? Ligt hier een spirituele wortel aan ten grondslag of is het iets psychologisch?

M. Laitman: We zien hetzelfde bij dieren. Er is hier niets spiritueels aan - absoluut niet! Waarom denk je dat dit iets spiritueels is? Waarom moet je het aan spiritualiteit koppelen? We moeten de mens zien als een product van de natuur, dat in deze toestand op het dierlijke niveau bestaat. Er is niets spiritueels in hem te vinden.

Het spirituele is dat wat wijzelf in ons innerlijk kunnen cultiveren, als we er een innerlijke behoefte aan ontwikkelen - we noemen dit het "punt in het hart". Als dit punt, het embryo van de toekomstige ziel, niet in iemand ontstaat, is hij louter een dier: behoudens een iets grotere innerlijke systematisering verschilt hij in niets van enig ander dier. We moeten niets spiritueels zoeken in een mens. Elk soort dier in onze wereld heeft hetzelfde.

Er zijn soorten die doodgaan om te kunnen baren. Er zijn vissen die terugkeren naar de plek van hun geboorte om zich voort te planten - ze zwemmen honderden of duizenden kilometers en sterven nadat ze zich hebben voortgeplant. Dit is de natuur die ons vooruit duwt door middel van instincten, en we kunnen hier niets aan doen. In ons leven handelen we alleen onder de strenge invloed van de natuur.

Kijk maar naar de manier waarop we zitten te praten. Er vindt een voortdurende berekening binnen ons plaats - wat is beter voor ons: dit of dat. Dit alles is de natuur; zo werkt ons innerlijke systeem. Het is niet nodig om hier iets bijzonders of bovennatuurlijks in te zoeken - het is een machine.

E. Litvar: Wordt deze machine bestuurd door de wetten van de Hogere Werelden of volgens de wetten van deze wereld?

M. Laitman: Hij wordt bestuurd volgens de wetten van onze wereld. Het is ons dierlijke lichaam. Maar het hoogste niveau van dit dierlijke lichaam (het niveau van de mens), wordt als volgt onderverdeeld: de levenloze persoon, de vegetatieve persoon, de dierlijke persoon en de menselijke persoon.

In die mensen die naar het niveau van de mens in de mens toe groeien, verschijnt geleidelijk het punt in het hart, ofwel het streven naar een nog hoger niveau. Dat niveau ligt werkelijk "voorbij onze grenzen"; het is hoger dan onze natuur en we kunnen het niet bereiken door middel van onze aardse wetten. Daar moeten we al serieus aan onszelf werken, volgens een specifieke Kabbalistische methode. Dit alles heeft echter betrekking op de ziel, op de spirituele kern van een mens. Maar waar we het net over hadden, zijn dingen die betrekking hebben op de dierlijke essentie en daar is niets bovennatuurlijks, bijzonders of spiritueels aan.

Lijden Kinderen Onder de Zonden van hun Ouders?

E. Litvar: "Waarom lijden kleine kinderen wegens de zonden van hun ouders? En lijden ze echt wegens de zonden van hun ouders?"

M. Laitman: We worden allemaal met specifieke eigenschappen geboren, die we niet hebben gekozen, vervolgens worden we opgevoed door ouders die we net zo min gekozen hebben, en deze ouders werden op hun beurt ook door ouders opgevoed: ze gingen naar de kinderopvang en naar scholen en bevonden zich in een omgeving die ze niet hadden gekozen, maar waarin ze terecht kwamen. Dus we kregen ouders als kant-en-klare producten van de omgeving die ze had opgevoed. Ze hebben ons daarom net zo opgevoed, en wij zullen op onze beurt onze kinderen net zo opvoeden. Er is niemand schuldig aan onze zonden behalve de natuur. Er is absoluut niemand die we hiervan de schuld kunnen geven - niet onze ouders, niet de ouders van onze ouders, niemand.

We allemaal zijn het gevolg van een voortdurende ontwikkeling - een voortdurende, trapsgewijze ontwikkeling, die gebaseerd is op oorzaak en gevolg. Niemand is vrij in dit opzicht. Er is geen vrijheid van de wil in ons stoffelijke leven; op het stoffelijke niveau is er absoluut niemand om de schuld aan te geven. Laten we daarom niet letten op wat er goed of slecht is aan wat op ons afkomt vanuit de mensen die ons omringen: ouders, mentors, leraren of wie dan ook. Iemand heeft gekregen wat hij heeft gekregen - dat is zijn lot.

Wat doen we hier nu mee wanneer er een vraag in ons opkomt over "Waar leef ik voor? Waarom besta ik? Waartoe? Heb ik een Hogere, grotere bestemming dan louter in deze wereld bestaan en die dan te verlaten?" - dát is van belang! Als er in iemand het gevoel opkomt dat hij is voorbestemd voor iets Hogers dan hijzelf, dan let hij niet meer op zaken zoals: "wat is mijn afkomst", "wat ben ik voor iemand" of "hoe zit ik in elkaar". De mens moet zichzelf gebruiken om het Hoogste Doel te verwerven, dat hij op een of andere manier voor zich voelt of ziet.

Daarom kunnen we niemand de schuld geven en is er geen reden om achterom te kijken, terwijl we ons ontwikkelen in ons stoffelijke leven en dit geldt nog meer in het spirituele; mits we ons ontwikkelen - is er geen reden om op onze stoffelijke eigenschappen te letten. Alle aanvangscondities werden ons gegeven en we moeten ermee werken - we kunnen dit op geen enkele manier ontvluchten. Waarom is dit zo? Wij zijn niet nog niet in staat om hier achter te komen.

Kabbalisten die een hoger niveau bereiken, zien vandaaruit zowel onze wereld als de Hoogste Wereld. Ze kunnen zien waar elk mens vandaan komt, wie hij is, welk type ziel hij heeft, waarom dit lichaam met die bepaalde eigenschappen in deze wereld is gekomen, in die specifieke omgeving en met die bepaalde voorgeschreven innerlijke en uiterlijke randvoorwaarden, zodat hij later de behoefte zou krijgen om een ziel te scheppen, die te ontwikkelen om de hele mensheid op een bepaalde wijze te dienen. Dit is reeds "luchtacrobatiek".

Vrije Wil

M. Sanilevich: We raken steeds aan het onderwerp "vrije wil".

M. Laitman: Dit onderwerp dient zich steeds weer aan; als vrije wil bestaat, dan hebben we iets om over te praten, zo niet, dan hebben we ook niets om over te praten. Wat zou dat dan voor zin hebben? In dat geval leiden we een doorsnee bestaan, en proberen uit elk moment in de tijd het optimale voordeel voor onszelf te behalen. Als vrije wil bestaat, dan is die ons gegeven met een reden, om een bepaald bijzonder doel te verwezenlijken, en dan moeten we uitzoeken wat dit doel is en deze vrijheid beginnen te verwezenlijken, en dan zullen we er iets mee kunnen doen. Maar als we niets kunnen doen, dan zit er niets anders op dan rustig ons leven te leiden en dat is het dan. Wat kunnen we anders doen? Dan verschilt een mens niet van een dier. Daarom is het verklaren van de vrije wil een fundamentele taak.

 

M. Sanilevich: Uit dat wat u zegt, lijkt het veel makkelijker om te leven in de wetenschap dat je slechts op een bepaald gebied een vrije wil hebt, en op de meeste gebieden niet.

M. Laitman: Ja, uiteraard.

M. Sanilevich: Als iemand weet dat hij niet alle ziektes, ellende, en alles wat hem in het leven overkomt, kan veranderen, waar doen we dan moeilijk over?

M. Laitman: Ons stoffelijk bestaan geeft ons een geweldige kans om tot deze conclusie te komen. Hoe succesvoller we zijn in het bestrijden van ziektes, hoe meer we te maken krijgen met nieuwe en nog ernstigere ziektes. Met andere woorden, niets helpt. We zien dat de eenvoudige, rechtstreekse methode om ons leven te verbeteren of om ons te beschermen tegen het kwaad en het goede te benaderen, niet werkt.

En toch is de wilsvrijheid de barrière die de mens van het dier scheidt. Met andere woorden, als de mens die in ons zit, zich achter deze barrière bevindt, dan zit hij nog steeds op het dierlijke niveau, maar als iemand boven deze barrière zit, is hij menselijk. "Menselijk" betekent vrij. "Adam" betekent in vertaling "gelijk aan de Schepper" - van het woord "Dome" ofwel "gelijkheid".

Als iemand ontdekt dat de reden van het menselijk bestaan is, om zichzelf gelijk aan de Schepper te maken, om naar het niveau van de Schepper te stijgen, dan gebruikt hij alle mogelijke middelen die hij in deze wereld heeft, om dit te bereiken, om zichzelf te verwezenlijken, om zichzelf menselijk te maken. Hieruit bestaat de vrije wil. Alle andere handelingen, die niet gericht zijn op het bereiken van gelijkenis met de Schepper, zijn onvrij. Maar we zien dit niet duidelijk en leven in de illusie een vrije wil te hebben.

En wat betreft ons leven: als mensen hun leven opsplitsen in één gedeelte waarin ze echt handelen, en een ander gedeelte waarvan ze zien dat het niet van hen afhangt, dan bestaat er een prachtig oud gebed: "God, geef me de kracht om te veranderen, wat in mijn macht ligt om te veranderen. Geef me het verstand na te laten wat niet in mijn macht ligt. En geef me de wijsheid om deze twee te onderscheiden".

Dit onderscheid betekent veel. Het betekent: het deel waarin de persoon niet vrij is, scheiden van het deel waarin hij dat wel is. Het betekent begrip, het besef dat het gedeelte waarin de persoon niet vrij is, niet eens aangeraakt moet worden, en dat het deel waarin men wel vrij is, gebruikt moet worden om zichzelf te verwezenlijken.

M. Sanilevich: Moet een persoon dit zelf verduidelijken: waar hij vrij is en waar niet?

M. Laitman: Wie kan het anders voor hem doen?

M. Sanilevich: Een willekeurige persoon op straat kan dit niet voor zichzelf verduidelijken. Wat u zegt is geen bewijs voor hem.

M. Laitman: Hij kan dit niet doen, omdat geen school hem dit leert - alleen een Kabbalistische school doet dat.

M. Sanilevich: Dus hij moet bij zichzelf te rade gaan en het dan zeker weten? Maar dit kan een heel leven duren?

M. Laitman: Ten eerste, waar is een leven anders voor? Iemand kan bestaan als een koe met een mooi klein belletje, of hij kan proberen om van zichzelf een mens te maken. Precies daartoe is het hele leven ons gegeven, van het begin tot het einde van iemands bestaan. Waarom anders?

Er is geen reden om te denken dat iemand dit in één dag kan oplossen. Deze realisatie groeit van dag tot dag en brengt hem op het niveau van de Schepper. Dit mag schaamteloos en onrealistisch klinken, maar het is waar: op het absolute, complete niveau van de Schepper. Daarom wordt iemand vanaf het begin een mens genoemd, omdat hij gelijkwaardigheid met de Schepper dient te bereiken.

Laten we nu het nu hebben over hoe dat moet. Het kan alleen gedaan worden door het lezen en bestuderen van Kabbalah. Er is niets anders voor nodig. Hiermee moet je beginnen en al het andere zal in de boeken gevonden worden.

Men hoeft zich zichzelf geen beperkingen op te leggen, of oefeningen te doen (vooral geen fysieke) of zijn leven te veranderen, nu niet en later niet. Ik kan je dit vanaf het begin garanderen. Niemand hoeft wat dan ook te veranderen: niet zijn beroep, familie, soort activiteiten, niet zijn religie of zijn smaak - niets. Als Kabbalah iemand in één opzicht verandert, dan is dat met betrekking tot een meer serieuze en juiste houding tegenover het leven, of beter gezegd, in het verwezenlijken daarvan.

En dan zal iemand uiteraard zichzelf en de wereld op een andere manier zien, en zal hij met alles op een lichtelijk andere manier omgaan, maar dit zal gebeuren vanuit zijn vrije wil en hij zal de Hoogste Wereld en de Schepper beginnen waar te nemen in zijn innerlijke openbaringen. In de mate waarin de persoon gelijk is aan Hem, zal hij zich plotseling thuis gaan voelen en verbonden.

E. Litvar: We hebben mensen in twee categorieën verdeeld, zeg maar in, "dieren" en diegenen die ernaar streven om menselijk te worden of die reeds menselijk zijn geworden.

M. Laitman: Tot het moment waarop er een vraag in ons opkomt over de verwezenlijking van de wilsvrijheid, dus de vraag "Waar leef ik voor en waarom?", zijn we allemaal dieren. "Dieren" is geen beledigend woord, "dieren" betekent dat we automatisch bestaan. Zelfs al lijkt het alsof dat niet zo is: "Hoe kan dat nou? Ik kies toch naar welke school ik ga, waar ik in de toekomst ga werken, welke mensen ik wil zien, waar ik mijn tijd door wil brengen. Zelfs op ditzelfde moment liggen er verschillende mogelijkheden voor me open; ik kan dit doen of ik kan dat doen. Wat zal ik vanavond doen? Ik kan naar de film gaan, naar de kroeg, uit met vrienden, naar een afspraakje, thuis blijven, een boek lezen, naar de bieb gaan, of naar een restaurant of wat ik maar wil".

E. Litvar: Dus we kiezen toch!

M. Laitman: Dat is een illusie! Op elk moment vindt het doorlopen van al deze opties vanzelf plaats, overeenkomstig je behoeften en je mogelijkheden. Dit alles wordt bij elkaar opgeteld, van elkaar afgetrokken en dan volgt het resultaat, net zoals in elke willekeurige calculator.

Je zult het eindresultaat niet weten. Het kan zich spontaan, onbewust in je vormen en je plotseling aangegeven worden in de vorm van gevoelens en inzichten die je dan als je eigen beslissing accepteert, net zoals alle andere.
Laten we zeggen dat je over een minuut iets wil. Waar komt dit "ik wil" dan vandaan? Nu wil je iets. Iemand heeft iets binnenin je omgeschakeld en plotseling zeg je: "ik wil". Maar waar komt dit verlangen vandaan als je het eerst niet had. Plotseling voel je dit verlangen en komt deze gedachte in je op. Hoe komt het daar!? Je zult zeggen "uit mijn onderbewuste". Maar wat betekent "jouw" onderbewuste? Wie heeft besloten dat het zou opkomen?

Dan beginnen we te voelen dat we niet eenvoudig zijn, dat we op een of ander manier uit veel verschillende lagen bestaan. Onduidelijk nog verschijnen ons intellect, onze verlangens en onze gevoelens en later vermengen ze zich met elkaar, ze komen binnen ons bereik en wekken in ons allerlei neigingen, impulsen en denkbeelden. En het belangrijkste is, dat er in overeenstemming met de manier waarop verschillende gevoelens in iemand worden gewekt, hij ook een ander beeld van de wereld ziet. Iemand ziet hij wat hij wil zien, en ziet niet wat hij niet wil zien. Als hij iets ziet wat hij bedreigend vindt en als hij zichzelf hierop afstemt, dan ziet hij niets anders meer. Met andere woorden, ons zicht en onze waarneming zijn echt heel subjectief en selectief.

Daarom kunnen we niet zeggen dat we allemaal dezelfde wereld zien. Alles wat er in ons gebeurt, gebeurt aan de buitenkant, door een bijzonder mechanisme, dat afgesteld wordt door iemand anders dan onszelf. En als we terugkijken, kunnen we het er haast niet mee eens zijn: "Was ik dat? Heb ik dat gedaan? Heb ik me zo gedragen? Dit was totaal iemand anders, dat was ik niet."

E. Litvar: Dat komt voor.

M. Laitman: Dit gevoel krijgen we, net zoals we zeggen: "is dit nou mijn leven of is het een droom?". In werkelijkheid was "ik" het niet.

Hoe Kinderen Juist op te Voeden

M. Sanilevich: Deze vraag wordt gesteld: "Mijn vrouw en ik hebben besloten om ons eerste kind te nemen. We lezen bijna alles over opvoeding en we draaien door. Wat is uw advies? Wat is volgens Kabbalah het belangrijkste in de opvoeding van een kind?

M. Laitman: Het belangrijkste is dat een kind begrijpt dat je hem niet behandelt met een gevoel van absolute liefde, zoals jij dat wel zou willen, maar eerder met een gevoel voor waarheid, waardoor jouw liefde en de eisen die jij stelt met elkaar in evenwicht zijn, voor zijn bestwil.

Als je hem op deze manier behandelt, dan zal een twee- of driejarig kind onbewust (uiteraard, hoe zou hij anders iets van je kunnen opvangen of aannemen), net als een klein dier van een groot dier, de norm achter jouw gedrag waarnemen. Die norm ontstaat niet uit een spontaan gevoel van liefde en is niet afhankelijk van vermoeidheid of vreugde, maar is alleen gericht op zijn juiste ontwikkeling. Als jouw gevoel van liefde in evenwicht is met een gevoel van strengheid, en je hem altijd vanuit dit objectieve standpunt bekijkt, voor zijn bestwil, dan zal hij dit ook waarnemen als de "middellijn", zoals dit in Kabbalah genoemd wordt.

De rechterlijn is de oneindige liefde, die nergens door begrensd wordt. De linkerlijn is oordeel, dwang, beperking, omdat je werkt met iemand die enorme egoïstische verlangens heeft, en jij zelf ook een egoïst bent: hij heeft een enorme behoefte aan jouw liefde, en jij hebt de behoefte om van hem te houden. Dus als deze twee onverenigbare lijnen van gedrag (de rechter en de linkerlijn) parallel lopen en op een juiste wijze op elkaar inwerken: van jou naar de baby - dan neemt baby jouw juiste gedrag waar en als een kleine navigatiesysteem, "ontvangt" hij jou op een juiste wijze en zo wordt hij opgevoed.

Als je deze houding opwekt in een baby of in een groter kind, dat al rondrent en rondspringt, gilt, dingen breekt en simpelweg irritant is (laten we zeggen een jongetje van een jaar of vijf, zes), dan spoor je hem aan om in zichzelf net zulke gedragslijnen ten opzichte van jou te vinden. Dan beseft hij: "Nu eens behandel je me zus, en dan weer zo. Waarom is dat? Het lijkt of er iets uit zijn evenwicht is. Zus... zo..." - als je deze methode gebruikt, gaat hij geleidelijk en onwillekeurig naar jou kijken en zo wordt hij opgevoed. Je leidt hem, zeg maar, door middel van twee teugels en hij begint te begrijpen wat deze twee teugels zijn waarmee je werkt, en hij begint zichzelf te besturen, en te begrijpen waarom alles gebeurt. Zo voed je een mens op. Maar hiervoor dienen de ouders eerst zelf opgevoed te zijn.

E. Litvar: Door wat u zegt, lijkt het dat de opvoeding er vooral op gericht moet zijn het kind eraan te wennen om zichzelf op te voeden en zelf zijn volgende stap te bepalen?

M. Laitman: Hij zal dit doen als je hem hierop richt. Hij heeft hier de aanleg voor. Hij dient dit systeem van gedrag te vinden tussen de rechter- en de linkerlijn. Mijn leraar, Rav Baruch Ashlag vertelde me over de manier waarop zijn grootmoeder hem opgevoed heeft.

Stel dat hij vandaag iets verkeerds had gedaan. Dan zou ze hem over twee dagen bij zich roepen - een vijf of zesjarige jongen, die zich niet meer kan herinneren wat er twee dagen geleden gebeurd is (dit concept bestaat niet voor hem), en ze zou zeggen:

• Baruch, kun je je nog herinneren wat er twee dagen geleden is gebeurd? Je hebt een ernstige overtreding begaan. Kun je je dat herinneren?
• Ja.
• Kun je je ook herinneren dat ik je niet heb gestraft?
• Ja, dat weet ik nog.
• En nu moet je je straf krijgen. Doe je broek omlaag.

Zij deed dit heel rustig, twee dagen nadat iets had plaatsgevonden. Zo onderwees ze hem. Hij herinnerde zich dit en was haar dankbaar. Toen hij me dit vertelde, voelde ik dat, en hij zei het zelf ook: "Ik ben haar zo dankbaar."

Twee dagen later, als je kunt zien dat het haar pijn doet om jou te straffen, en dat ze geen verlangen heeft om je te straffen. Het werd niet gedaan in drift: "Zo! Ik heb je!" Er was geen boosheid of zoiets. Ze leerde hem, ondanks haar verlangen, en ondanks dat zij eronder leed, dat er op slecht gedrag een straf moet volgen. Kun je je voorstellen wat dit betekent? Dit is niet alleen leiding geven aan een kleine mens, het betekent dat hij zelfstandig leiding moet geven aan zichzelf.

M. Sanilevich: Als iemand van een kind houdt, hoe kan hij het dan objectief behandelen? Is dit niet onmogelijk?

M. Laitman: Dit is precies waar liefde uit bestaat: hem op een juiste manier willen vormen. Waar kan liefde anders uit bestaan? Hem te allen tijde alles geven wat hij wil? Er is niets erger dan dat. We weten allemaal wat daaruit voortkomt.

Kijk maar hoe Engelse aristocraten de kwestie van het opvoeden van kinderen hebben opgelost. Hier was ik zelf getuige van op Engelse scholen. In de winter wordt iedereen gedwongen om zich met koud water te wassen - er is geen warm water in de douche. Ze zitten op eiken bankjes en eten van gebarsten porseleinen bordjes, die waarschijnlijk 200 jaar oud zijn - geen prettig gezicht. Ze sturen hun kinderen naar deze scholen en daarvoor moeten ze hoge schoolgelden betalen.

Zelfs in het leger was het slaan toegestaan tot het einde van 1950. Ik zeg niet dat dit een juiste vorm van opvoeding was; het is niet Kabbalistisch en niet gebaseerd op de kennis van de spirituele wortels. Maar "van een kind houden" betekent in iemands gedrag liefde en strengheid te onderscheiden, en een juiste tegenstelling te maken tussen die twee, en dan een middellijn te scheppen omwille van degene waarop het gedrag is gericht.

De behandeling van een kind door een volwassene, is een erg serieus werk, erg moeilijk en erg intens. Het dient voortdurend gestuurd te worden door zijn zelfbeheersing, wat betekent dat de volwassene eerst zelf opgevoed moet worden. Hij dient te begrijpen hoe hij moet zijn.

Vanaf de eerste dagen van het bestaan van het kind voelt het de volwassene aan, net zoals een klein dier, en worden de eigenschappen van de drie lijnen hem ingeprent. Deze teugels - de rechter en de linker - worden door hem onbewust, instinctief gevoeld, nog voordat hij zijn ogen geopend heeft - ook al is hij blind en hoort hij niets, zoals in zijn eerste dagen, hij zal hij dit toch begrijpen.

M. Sanilevich: Dus zonder zichzelf te veranderen, zal de ouder niet in staat zijn om een kind juist op te voeden?

M. Laitman: Zonder jezelf te veranderen, kun je niets met een kind doen. Je zult hem verlammen. Welk innerlijk model kun je gebruiken om hem aan te spreken? Je moet dit innerlijke model van juiste correlatie tussen de rechter en linker lijn hebben om hem aan te spreken.

Liefde en strengheid, de juiste onderlinge verbinding, die moet jij je eerst zo hebben eigen gemaakt dat het egoïsme zich hier niet mee zal bemoeien. Je zult erboven moeten staan, omdat de liefde van het kind voor jou, zowel als jouw liefde voor hem (dit is ook egoïsme) dit anders zal verstoren.

E. Litvar: U heeft een aantal keer de concepten "linker en rechterlijn" gebruikt. Heeft u deze concepten uit Kabbalah afgeleid en toegepast op de opvoeding van kinderen?

M. Laitman: Ja, ik heb ze tot op het stoffelijke niveau uitgebreid.

E. Litvar: Dus als u gewone taal gebruikt, impliceert u iets Hogers?

M. Laitman: Natuurlijk, maar dit is al een ander niveau. Op dat punt hebben we het niet meer over het opvoeden van een kleine mens, maar over het opvoeden van een spirituele mens.

E. Litvar: Vertelt u eens, heeft u veel studenten?

M. Laitman: Ja.

E. Litvar: Helpt u ze door middel van advies of door concrete handelingen met de opvoeding van hun kinderen?

M. Laitman: Ik denk dat het vooral intuïtief gebeurt, aangezien mensen die Kabbalah studeren zichzelf veranderen en dit op een natuurlijke wijze overbrengen op de leden van hun familie.

E. Litvar: Hoe ziet u de relaties binnen de gezinnen van uw studenten? Verschillen hun kinderen van de omgeving waarin ze leven?

M. Laitman: Zonder twijfel! Onze kinderen zijn heel anders dan andere kinderen. Je zult geen verschrikkelijk negatieve problemen vinden bij onze kinderen; er is geen drugsgebruik, geen afwijkend gedrag, geen afgescheidenheid of toegeeflijkheid.

Deze kinderen maken hun school af en gaan doorstuderen, of ze kiezen een beroep, volgen een korte scholing in een vak en gaan dan werken. Er zijn al een aantal voorbeelden van kinderen die in onze organisaties werken, omdat ze hier opgroeien en ons materiaal goed kennen.

In de regel, vormen jongens en meisjes onderling gezinnen, omdat ze dezelfde interesses hebben, ze kennen elkaar en hun ouders kennen elkaar, en ze hebben er geen behoefte aan om iemand van buiten te zoeken. Ze begrijpen dat er buiten niets gevonden kan worden. Ze hebben ook in de spiritualiteit een partner nodig, net zoals in het stoffelijke leven.

Het is een volkomen ander systeem van interactie tussen mensen, en voorlopig kan het geen voorbeeld zijn voor anderen. Maar als iemand toch zou proberen om de Kabbalistische methode toe te passen om zijn kind te sturen, kun je er absoluut zeker van zijn dat het kind op geen enkele wijze geschaad zal worden.

Ik heb mijn kind gedeeltelijk opgevoed - of zo komt het mij voor, omdat ik hem alleen maar af en toe zag, als hij thuis kwam van het internaat. Maar ook al was dit zo, ik was toch in staat om hem op zo'n manier op te voeden dat hij vanaf zijn 14e (en hij woont nu al twintig jaar ver van ons af), bij Kabbalah hoort en er met hart en ziel aan toegewijd is. Op de een of andere manier kan hij het niet meer los laten. Dit komt doordat het hem iets verheven heeft boven alle anderen en hij niet langer op een andere manier naar de wereld kan kijken. Toen ik hem op zijn 14e toestond om zo ver weg te gaan (naar Engeland, Noord Amerika en Canada) was ik ervan overtuigd dat hij zich niet in de nesten zou werken

E. Litvar: Verschillen de kinderen die opgevoed worden volgens het systeem waar u het over heeft, op enige wijze van de kinderen in de buitenwereld? Zijn ze bijvoorbeeld gezonder, doen ze aan sport? Kunnen de jongens zichzelf verdedigen of zijn het slappelingen?

M. Laitman: Nee, het zijn geen slappelingen en ik denk dat ze in staat zouden zijn om zichzelf te verdedigen.

E. Litvar: Doen ze aan sport of krijgen ze bepaalde lessen?

M. Laitman: Ben je op het dak van ons centrum geweest? Heb je het sportcentrum daar gezien? Al deze mogelijkheden zijn voor ze beschikbaar.

M. Sanilevich: Is er een soort handleiding voor de opvoeding in Kabbalah - een Kabbalistisch boek, dat beschrijft hoe kinderen op te voeden?

M. Laitman: Nee, dit is iets wat jullie zouden moeten proberen te publiceren.

M. Sanilevich: Waarom heeft niemand het tot nu toe gedaan?

M. Laitman: Kabbalah werd verborgen. Het werd op geen enkele wijze aan de mensen geopenbaard. Dus je zou kunnen zeggen dat we te maken hebben met een wereldprimeur. We beginnen nu pas Kabbalah te onthullen om uit te leggen hoe een gezin te stichten, hoe kinderen op te voeden, en hoe je tegenover de maatschappij, de overheid, familie, jezelf, de wereld, milieu etc. moet handelen.

Pas nu verschijnt geleidelijk de behoefte om hierover te praten; eerder bestond deze behoefte niet omdat het volledig verborgen was. Nu mensen gedwongen worden om de wetenschap van Kabbalah toe te passen op hun manier van leven om in deze wereld te kunnen overleven, worden al deze mogelijkheden ervan onthuld. Met andere woorden, in praktische termen is het een instrument dat zal helpen ons leven te veranderen.

E. Litvar: Ik krijg de indruk dat Kabbalah en Kabbalisten voortdurend reageren op een behoefte, op het verlangen van de mensen om hen heen. Ze zijn haast net als de Schepper.

M. Laitman: Dat is de enige manier.

E. Litvar: Stemmen Kabbalisten voortdurend hun gedrag af op de Schepper: "Zoals Hij is, zo zal ik zijn".

M. Laitman: Wat kan volmaakter zijn? Er is de natuur, en de hoogste, meest allesomvattende, systeembepalende wet ervan wordt de Schepper genoemd. Het is een wet die alle andere wetten absoluut omvat. Deze algemene wet omvat de levenloze, vegetatieve, dierlijke en menselijke natuur, de Hoogste natuur van alle werelden, absolute volmaaktheid, kennis, de interactie en communicatie van alle systemen in het Universum. Niet alleen van onze wereld, maar ook van andere universa en werelden; dit alles wordt "de Schepper" genoemd. Dit alles wordt aan een Kabbalist onthuld.

Op een natuurlijke wijze bepaalt de mate van onthulling van deze algemene wet, deze algemene kracht en dit algemene systeem de samenstelling van een mens. Je wordt onder invloed daarvan gevormd. Uiteraard verandert iemand, en alleen in overeenstemming met een algemeen systeem wíl hij veranderen. In overeenstemming waarmee moet de persoon veranderen? Met de plenaire sessie van de Centrale Comité van het CSPU, of met de beslissingen van de Verenigde Naties? Waarmee? Welke andere norm kan men nemen dan de algemene wet van de natuur?

Daarom moeten we de natuur bestuderen en er gelijkvormig aan worden, er integrale elementen in zijn. Als we integrale elementen in de natuur worden, met onze vrije wil en onze mogelijkheid onszelf te veranderen met het doel gelijk aan natuur te zijn, dan zullen we uitstijgen boven onze natuur, dan zullen we net zoals die universele natuurwet zijn, die alles omvat. Dit betekent dat we gelijk zullen worden aan de Schepper, en alleen dan zullen we ‘mens' genoemd worden.

E. Litvar: Wordt dit systeem, waarin men wacht op een vraag, ook door Kabbalisten gebruikt in het systeem van het opvoeden van een kind? Met andere woorden, moet een kind vragen om iets wat hij wenst en pas dan antwoordt de ouder hem? Of dient de ouder een verlangen in het kind aan te wakkeren in de richting die hij als noodzakelijk beschouwt?

M. Laitman: Beide dingen gebeuren. Maar de opvoeding dient uit te gaan van de behoeften van het kind, zelfs als die behoefte uitgelokt wordt: "Voedt een kind op, in overeenstemming met zijn aard."

De Vorming van de Juiste Verlangens in Kinderen

E. Litvar: Dus Kabbalisten zetten hun opvoedingssysteem zó op dat steeds de juiste verlangens gevormd worden in het kind?

M. Laitman: De juiste verlangens, de juiste evaluatie en verwezenlijking ervan, maar alleen in die volgorde en in de mate dat ze uit het kind zelf voortkomen - dit wordt bedoeld met "op zijn eigen manier". Met andere woorden, ieder heeft zijn eigen pad, zijn eigen trekken en we kunnen iemand alleen hulp bieden om tot dit besef te komen, maar zonder hem te deformeren of in ons eigen "keurslijf" te dwingen.

E. Litvar: Dus terwijl mijn vriend elke dag gewichten heft, mag ik nog blijven roken?

M. Laitman: Als je denkt dat dit correctie is.

E. Litvar: De volgende vraag: "Mijn ouders hadden veel geduld met me en waren heel aardig. Ik kon bijna alles van ze krijgen wat ik wilde. En ik hou ook wel van ze. Is dit een goede manier van opvoeding?

M. Laitman: Het feit dat dit kind de liefde van zijn ouders gebruikt heeft om allerlei dingen aan hen te ontlokken, heeft hem twee keer zo corrupt gemaakt. Twee keer zoveel! Ten eerste, behandelde hij ze op een egoïstische wijze en ten tweede raakte hij eraan gewend om zijn hele leven lang alles te krijgen wat hij maar wilde. Kun je je voorstellen hoe slecht hij zich nu over zijn leven voelt? Dit betekent dat hij in feite een andere, parallelle gedragslijn mist. Van zijn kant was er alleen egoïsme, tegenover van hun kant liefde, alleen dit systeem was werkzaam. Het tweede systeem, dat van beperking en controle, was er niet. Hoe kunnen we een dier met maar één teugel bedwingen? Daarom zijn ons twee lijnen gegeven.

Aan de andere kant, als deze persoon dit nu, om een of andere bijzondere reden, begint te begrijpen en te verwezenlijken, dan zal hij dit kunnen corrigeren. Maar hij zal er vele jaren voor nodig hebben om met de hulp van Kabbalah tot een juiste zelfverwerkelijking te komen. Wat betreft datgene wat de ouders hem gegeven hebben, had het kind geen vrije wil - ze hebben hem gewoon zo behandeld. Toch zal hij in de toekomst veel werk moeten verrichten om de handelingen uit het verleden te corrigeren.

M. Sanilevich: Is volgens Kabbalah een pak slaag toegestaan in de opvoeding van kinderen?

M. Laitman: Natuurlijk. In de Thora (of de Bijbel) staat: "Choseh shiflo sone bno", wat betekent: "Degenen die aan hun zonen straf onthouden...", "... haten hun zonen". Met andere woorden, de straf dient afgewogen en juist te zijn, net zoals in het voorbeeld dat ik gegeven heb over de oma van mijn Leraar. Straf hem over twee dagen op een kalme wijze, met het doel een juiste houding ten opzichte van de misdraging en de straf in hem te vormen.

E. Litvar: "Waar moet een ouder meer aandacht aan besteden in de ontwikkeling van het kind: sport (ofwel de gezondheid van het kind) of de ontwikkeling van zijn verstand? Er is niet genoeg tijd voor alles."

M. Laitman: Ik persoonlijk heb me beziggehouden met de spirituele ontwikkeling van mijn zoon, en ik heb hem ingeschreven bij lessen voor lichamelijke ontwikkeling. Hij deed aan karate, daarna kocht ik een fiets voor hem en gaf hem opdrachten. Ik zei bijvoorbeeld: "Een vriend van me woont 30 kilometer bij ons vandaan, ga naar hem toe, drink daar een kop koffie, bel me van daaruit op en kom dan weer naar huis". Toen hij 10-11 jaar oud was, kreeg hij dit soort opdrachten. Ik weet zeker dat hij ze ook uitvoerde.

E. Litvar: We hebben het hier over het geval van een kind dat geen tijd heeft. Tegenwoordig krijgen kinderen op school zeven of acht vakken op één dag en daarna is er huiswerk. Fysiek hebben noch de ouders, noch het kind genoeg tijd.

M. Laitman: Waar is dit voor nodig? Schrijf ze in op een school waar ze twee of drie uur per dag studeren. Daar zullen ze niets door tekort komen.

Wat winnen mensen ermee, met na de middelbare school naar een universiteit te gaan, 15 uur per dag te werken en daarna naar huis te gaan om te slapen? Ook al hebben ze een groot huis, een goed bed enzovoort, ze gaan doodmoe naar bed, alleen maar om de volgende ochtend op te staan en weer 15 uur op het werk te zitten. Waarvoor?

Laat hem een eenvoudig mens blijven, hij hoeft helemaal niets te begrijpen. Maar hij is dan tenminste gezond en alles zal in orde zijn. Wie weet of er over vijftien jaar, als hij volwassen is, nog behoefte zal zijn aan alle huidige wetenschap? Natuurlijk niet. De wereld zal er volkomen anders uitzien.

Voedt het kind normaal en correct op, volgens de middellijn - niet maar in één enkele richting, probeer alles op elkaar af te stemmen. Een kind moet niet langer dan vier uur per dag bèta vakken leren. Dat is het maximum! Geef hem de kans om fysiek werk te doen, en om ook vier uur te sporten, en laat hem dan nog eens evenveel tijd wijden aan iets spiritueels: boeken, tv, cultuur, Kabbalah - alles bij elkaar, in kleine porties.

Dan voed je een kind op, dat alles zal hebben en dat is het doel van zijn onderwijs en opvoeding.. Vijftien uur per dag de verschillende "ismen" bestuderen, is geen onderwijs. Waar zijn die goed voor? Tegenwoordig veranderen ze elk jaar - over een jaar zal alles wat ze eerder geleerd hebben niet meer gelden. Het is niet nodig om de mode bij te houden. Ik denk niet dat het zin heeft om kinderen in instellingen te plaatsen waar ze al hun kracht moeten besteden aan het bijhouden van anderen.

E. Litvar: Hoeft iemand niet intelligent te zijn om Kabbalah te studeren en alles toe te passen wat u beschrijft?

M. Laitman: Het soort intelligentie dat op school ontwikkeld wordt? Er is daar geen intelligentie; noch de leraren, noch de leerlingen bezitten intelligentie.

E. Litvar: Een kind ontwikkelt zijn verstand op school. Hij ziet steeds meer, hij weet meer, hij wordt een intellectueel.

M. Laitman: We zien hoe mensen zich tegenwoordig ontwikkelen. Ik oordeel aan de hand van het resultaat. Wat ontwikkelt zich? De mensheid degradeert, door al die intellectuele onderwijsmethoden.

E. Litvar: Maar hoe kan dat waar zijn?! Mensen vliegen naar de ruimte!

M. Laitman: Nou, en? Ze worden grote techneuten, en dat is alles. Ze worden er geen grotere mensen door.

E. Litvar: Heeft iemand intelligentie nodig om later in Kabbalah te vorderen?

M. Laitman: Nee, hij heeft niets nodig. Laat hem een gewoon, normaal mens worden, die een goede algemeen ontwikkeling heeft en open staat voor alles.

E. Litvar: Zegt u dat een gewone loodgieter evengoed Kabbalah kan studeren als een uitzonderlijke academicus op het gebied van de menswetenschappen?

M. Laitman: En hij zal veel meer succes hebben.

E. Litvar: Waarom is dit zo?

M. Laitman: Hij wordt niet gehinderd door allerlei wetenschappelijke kennis en conventies. Al die kennis heeft hem niet op zijn eigen manier gevormd, maar hem tot een ellendig wezentje gemaakt dat alleen iets weet van eigen kleine vlakje. Begrijpt u?

Met loodgieter bedoel ik niets degraderend. Als hij een normaal ontwikkelde mens is, als hij een gewone schoolopleiding heeft gehad (gewoon middelbaar onderwijs), en aan sport heeft gedaan, dan is hij een gezonde, normale persoon. Hij kent computers, literatuur, een beetje muziek en daarnaast wordt hem nu Kabbalah gegeven. Van Kabbalah leert hij de structuur van de werelden de structuur van de ziel, het doel van de wereld en van de schepping, hoe onze wereld gevormd wordt en hoe die bestaat, hoe de spirituele wereld bestaat, en hijzelf daartussenin. Waarom zou hij dan slechter af zijn dan een miserabele academicus, die dan wel de binominalen kent, maar niets anders?

E. Litvar: Dus u vindt dat de nadruk in de opvoeding van een kind gelegd moet worden op zijn gezondheid?

M. Laitman: Nee, op een veelzijdige ontwikkeling! Dit is weer het toepassen van de twee teugels.

Moet Hyperactiviteit in Kinderen Onderdrukt Worden door Medicijnen?

M. Sanilevich: Wat kunnen we doen als er een hyperactief kind opgroeit in een gezin?

M. Laitman: Wat we kunnen doen? Dit is een probleem van de hele wereld, een probleem van onze generatie: hyperactieve kinderen. De kinderen van tegenwoordig mogen niet naar school zonder Ritalin. (Ritalin is een medicijn tegen hyperactiviteit). Leraren willen niet te maken krijgen met kinderen die niet stil aan hun tafeltje kunnen zitten, dus zulke kinderen mogen zonder die medicijnen niet naar school. En die kinderen die niet stil kunnen zitten, wat kunnen die eraan doen? Het is hun egoïsme dat eenvoudig losbarst in iedereen van deze generatie. Zij kunnen zichzelf niet beheersen. Dus wat moeten we met deze mensen doen?

Moderne scholen kunnen een kind geen harmonieuze opvoeding geven. Laat ze een uur rondrennen, laat ze dan eventjes rusten, vijftien minuten of zo, laat ze dan een uur of twee rustig studeren. Laat daarna iedereen weer een uur lang rondrennen en laat ze dan weer twee uur zitten. Dat is dan een normale opvoeding.

Als ze "rondrennen" moeten de kinderen met spelletjes bezig zijn, waardoor ze zich met elkaar verbonden gaan voelen en de zekerheid krijgen dat we alleen kunnen winnen als we ons met elkaar verbinden. Zij leren hoe ze elkaar op deze manier moeten behandelen. Gebruik je intellect om dit op zo'n manier op te zetten dat leren interessanter zal zijn voor het kind, minder formeel. Het kan allemaal op een hele mooie manier gedaan worden. Iedereen zal dan graag willen studeren.

M. Sanilevich: U bedoelt groepsspelen met een bal? Als één persoon de bal niet toespeelt aan een ander, zal iedereen verliezen.

M. Laitman: Ja, dat soort. Elk fysiek spelletje, waarbij niemand de kantjes ervanaf kan lopen, en waarbij alle kinderen duidelijk de onderlinge afhankelijkheid en verantwoordelijkheid voor anderen zien - met andere woorden, het spel is zelf al een element van de opvoeding. Ik denk dat er dan geen probleem zal zijn.

Maar als je ze acht uur per dag aan een bureau wil vastbinden, zoals je net zei - wie kan dat dan volhouden? Ik zou het niet uithouden.

E. Litvar: Zo ziet het onderwijssysteem er nu uit.

M. Laitman: Dat begrijp ik.

M. Sanilevich: Mensen vragen u Kabbalistisch advies. Voorzover ik het begrijp, is het advies dat u geeft gericht op algemene ontwikkeling.

M. Laitman: Dit is Kabbalistisch advies. Wat kan het anders zijn? Wat kunnen ouders van hun kleine kind verwachten? Wat kan ik ze vertellen? Kunnen we de leraar veranderen en onderwijzen? Hier kan niets aan gedaan worden. We moeten het hele systeem veranderen.

Het systeem dat we hebben, is verouderd. Aan de ene kant zijn de behoeften van de mens gegroeid, en aan de andere hand is het systeem zelf oud en saai. Mensen veranderen (met het nieuwe egoïsme) en daardoor zitten ze tussen twee vuren - ze zitten in het oude systeem met een nieuw, gegroeid egoïsme, dat hen geen rust geeft, en dan moeten ze proberen zelfs tot betere resultaten te komen. Hoe is dit mogelijk? Die kinderen zitten in een slechte situatie!

Ik zou mijn kind weghalen uit dit soort opvoeding. Wat heeft hij daaraan? Wat is er mis met opgroeien om paarden te houden?

M. Sanilevich: Neem me niet kwalijk, maar vandaag de dag kun je geen geld om te eten verdienen zonder dat je een opleiding hebt.

E. Litvar: Dan heeft iemand geen geld, niets.

M. Sanilevich: Mensen die acht of tien jaar school afmaken en die geen hogere opleiding hebben, verdienen niet genoeg om van te leven. En toch moet iemand zijn gezin kunnen onderhouden en in zijn basisbehoeften kunnen voorzien.

E. Litvar: En hij zal niet kunnen trouwen. Als hij paarden hoedt, welk meisje zal dan met hem willen trouwen? Ze wil een huis, een auto, een appartement, een vliegtuig... Als u zegt "het egoïsme is aan het groeien", wat bedoelt u dan? Is het iets innerlijks?

M. Laitman: Egoïsme is de basis van ons hele bestaan. Ik begrijp je. Het is echt heel moeilijk om tegenwoordig zonder al die dingen in de wereld te overleven, maar we moeten zeker ook de wereld veranderen.
Toch zou ik mijn kind sparen. Ik zou een rustiger, normaal beroep voor hem kiezen. Er zijn genoeg van zulke beroepen. Niet iedereen hoeft een prestigieuze positie te hebben in de een of andere moderne onderneming. Ik zou hun leven nauwgezet organiseren, en het zou bestaan uit spirituele en fysieke bestanddelen, op zo'n manier dat het een het ander in evenwicht zou houden.

Ik zou zeker de behoefte aan een gewoon inkomen niet verwaarlozen. Hij moet zichzelf en zijn familie kunnen onderhouden, maar alleen voor zover noodzakelijk. En het belangrijkste is natuurlijk het spirituele aspect. Waar is dit leven goed voor als hij het alleen maar voorbij ziet gaan en dat is het dan? Wat is het nut van het rennen van de ene internationale conferentie naar de andere? Dit alles is leegte - complete leegte. Het is een schijnvertoning.

Iemand moet deze wereld, dit leven gebruiken, een gezin hebben, en kinderen, maar het belangrijkste is natuurlijk zijn spirituele ontwikkeling. Hoe zal jouw leven anders eindigen? Als een groot academicus? Welke beloning krijg je dan - bloemen op je graf? Waar leven we voor? We leven om het doel te verwezenlijken - het eeuwige doel van de schepping. Daarom moeten we alles daarop baseren.

Het belangrijkste is het doel. Het moet je houding ten aanzien van het leven rechtstreeks bepalen, en dan zul je je hele leven in overeenstemming daarmee vormgeven. Net zoals iemands droom om een goed product te maken, uitmondt in het opbouwen van een succesvol bedrijf.

Ik denk dat hetzelfde van toepassing is op het leven van onze kinderen. Wat begrijpt een kind van het leven? We projecteren dit leven voor hen, dit doen ze niet zelf. Als we hen leiden totdat ze 20-25 jaar oud zijn (misschien zelfs ouder), dan moeten we weten wat we graag als eindresultaat willen zien.

We plaatsen het belangrijkste vóór het kind: het spirituele aspect, omdat dit de reden is van zijn bestaan. We willen niet dat het bestaan van het kind in deze wereld voor niets zal zijn; we willen dat onze kinderen de uitgang vinden naar het Hoogste niveau, dan zullen ze een eeuwig, volmaakt bestaan ervaren. In overeenstemming hiermee maken we een plan voor hun leven: hoe we hen op zullen voeden, hoe zij hun levensloop moeten opvatten; we stellen de grenzen vast waarbinnen ze moeten leven; we bepalen bij wie ze weg moeten blijven, met wie ze wel contact moeten hebben enzovoort. We proberen al deze dingen in hen te vormen.

Natuurlijk is dit moeilijk voor ons, doordat we hen inschrijven bij een kinderdagverblijf, daarna een school, een universiteit enzovoort. Ze worden dus constant omringd door mensen, een omgeving, waaruit ze allerlei dingen opnemen, maar tegelijkertijd moeten we hen laten zien dat het spirituele aspect het belangrijkste is, en dit is meer bepalend dan al het andere.

Zo stellen we samen met de kinderen een algemeen plan op: waar ze heen zullen gaan en wat ze zullen doen. Ik denk niet dat ze dan tien uur per dag op school willen studeren en daarna nog vijf uur huiswerk willen maken, om dan naar net zo'n universiteit te gaan, om net zulk werk te doen tot het einde van hun leven.

Maar aan de andere kant, lijk je dan toch alles te hebben, je wordt gerespecteerd, en je hebt zelfrespect. Maar wanneer kun je dan oogsten wat je gezaaid hebt? Wat is tenslotte het doel?

Ik ben hier niet op tegen, maar alles moet in evenwicht te zijn. Vijftig jaar geleden, was ik ervan overtuigd, dat als ik volwassen zou zijn, de mensen vier uur per dag zouden werken. Mensen werkten toen acht uur per dag, en nu werken ze er twaalf.

E. Litvar: Een Russisch sprekende lezer/luisteraar stelt de volgende vraag: "Hoe kan ik mijn kind een spirituele opvoeding geven? Wat houdt het in om een kind op een spirituele wijze bij te staan?"

M. Laitman: Een Russisch sprekende lezer/luisteraar heeft niets te klagen. Ons Kabbalistische centrum, de "Kabbalah Academie" brengt meer materialen uit in het Russisch dan in welke andere taal ook (Hebreeuws, Engels, Frans enzovoort).

E. Litvar: Ja, ik denk dat er meer dan veertig verschillende boeken zijn.

M. Laitman: Misschien hebben we niet hard genoeg gewerkt om deze problemen uit te leggen: gezin, kinderen, opvoeding, het opzetten van een gemeenschap, gedrag op school, etc. Maar omdat deze ondeugden of fouten pas nu in de mensheid aangetroffen worden, beginnen we nu over deze problemen te praten en ze te verklaren. Dus, wat denkt Kabbalah hierover? We leggen aan de mensen uit hoe ze deze problemen kunnen oplossen.

E. Litvar: Waar kan iemand een opvoedingssysteem vinden, waarin Kabbalah aanwezig is?

M. Laitman: De mensheid zal behoefte krijgen aan een onderwijssysteem dat gebaseerd is op de wetenschap van Kabbalah. Het zal bestudeerd worden op de kleuterschool, op lagere scholen en aan hogere instituten. De mensheid zal hier ongetwijfeld toe komen! Of het zal gebeuren door meer of minder bloedvergieten - dat weet ik niet. Dit hangt ervan af van hoe verstandig onze politici en ambtenaren zijn, van het onderwijssysteem enzovoort. Maar de mensen zullen dit bereiken, ze kunnen niet anders. Dit is de objectieve realiteit.

Het egoïsme is aan het groeien, en we kunnen het niet meer aan. Beetje bij beetje begint de wetenschap van Kabbalah op te komen als het geneesmiddel (dat er juist voor bedoeld is) om alle problemen van de wereld op te lossen, omdat er aan de basis van al deze problemen egoïsme ligt. De wetenschap van Kabbalah biedt de enige oplossing: hoe dit egoïsme geleidelijk te corrigeren - het nuttig te maken en geschikt voor gebruik. Er is geen ander systeem. Daarom zullen we gedwongen worden om deze wetenschap te aanvaarden en mensen te leren wat ze met zichzelf moeten beginnen.

Iedereen moet dit weten. Iedereen zal het moeten leren. Op school? Ja, op school, kleuterschool, hogere onderwijsinstellingen en uiteraard thuis, via de tv en de radio. Kabbalah zal iedereen bereiken via alle mogelijke beïnvloedingsmiddelen. Mensen zullen het willen, omdat ze willen overleven.

Tot die tijd moeten we dus al het mogelijke doen om de juiste methoden van opvoeding voor te schrijven; methoden voor het onderwijs, methoden van interactie tussen mensen in de cultuur, wetenschap en kunst, voorschriften voor het gedrag tussen de mensen onderling, in openbare instellingen, internationale relaties, dus voor alles. Opdat mensen zullen begrijpen hoe ze Kabbalah correct moeten toepassen op hun egoïsme, zodat het de wereld niet meer vernietigt. Laten we proberen dit te doen. Dit is onze taak. Zo zie ik het.

E. Litvar: Toch vraagt een kijker aan ons wat hij aan zijn kind moet voorlezen voor zijn ontwikkeling.

M. Laitman: "Het verhaal van de Wijze Tovenaar" - [ Nederlandse vertaling: Voor Altijd Samen]

E. Litvar: En wat kan hij aan een kind voorlezen dat al naar school gaat?

M. Laitman: Al onze verschillende artikelen.

Kinderen En Drugs

M. Sanilevich: Hoe kunnen we kinderen leren om niet met drugs te beginnen? Hoe kan Kabbalah in dit opzicht helpen?

E. Litvar: Dit is niet alleen een probleem op school. Het komt overal voor. Overal waar we kijken, worden er drugs aangeboden - door mensen van onze eigen leeftijd of door volwassenen. Het is overal!

M. Laitman: Zo heb ik ook leren roken. Ik wilde niet roken. Wie wil dat wel? Mensen drongen me sigaretten op en zeiden: "Hier, rook er een." Trouwens, een van die mensen, een vroegere schoolmakker van me, die nu professor is, lijdt aan hartproblemen, maar blijft nog steeds twee pakjes per dag roken. Hij heeft me eigenlijk gedwongen om te roken. Ik weet dat ik toen een jaar of veertien was. Ik deed aan sport - vooral hardlopen. Later, tijdens mijn studie aan de universiteit, kon ik aan de 5000 meter wedstrijden meedoen, ondanks het feit dat ik rookte. Ik wilde niet aan roken beginnen, maar doordat mijn vrienden me dwongen, werd het een gewoonte. Ik ben een aantal keren gestopt: vijf jaar lang, zeven jaar lang en de laatste keer dat ik stopte was een half jaar geleden, op 60-jarige leeftijd. En drugs zijn nog erger, die verslaving is nog sterker.

E. Litvar: Dat is een verschrikkelijke daad. De jeugd gaat helemaal ten gronde.

M. Laitman: Wat brengt mensen hiertoe? Waarom worden ze afhankelijk van de maatschappij, die ze drugs aanbiedt? Waarom kunnen ze hier niet boven staan?

Drugs zijn een volkomen ander onderwerp en we hebben er al vaak over gesproken. Het is een probleem van deze tijd, ook al worden drugs al ongeveer 10.000 jaar gebruikt. Maar ze worden pas sinds kort door de massa gebruikt.

Iemand gaat slechts om één reden drugs gebruiken: omdat hij niets anders kan vinden om een heel ernstige innerlijke behoefte te bevredigen. Waarom gaan jonge mensen die geen enkel gebrek leiden wat betreft hun meest nijpende behoeften, opeens aan de drugs?

Het egoïsme is zó sterk ontwikkeld en het vereist zóveel voldoening, verzadiging, dat niets wat een persoon omringt, hem kan bevredigen. Mensen lijken alles te hebben, maar missen iets innerlijks, en ze weten niet eens wat het is. Ze hebben simpelweg dit gevoel - iets dat in hen knaagt.

Ik ben vele malen gestopt met roken. Ik ken dat gevoel: als je een paar uur niet hebt gerookt (bijvoorbeeld in een vliegtuig, of ergens anders) en als je dan de rook inhaleert ... het is walgelijk, maar je kunt niets met jezelf beginnen - je wil het. Ik zeg dit omdat de mensheid tegenwoordig niet langer vervuld kan worden door aardse geneugten. Iets knaagt er binnenin de mens, en alleen drugs koppelen hem los van deze innerlijke druk, deze "lintworm" die hem verteert. En hier zit het probleem!

Het probleem is niet dat drugs aan alle kanten beschikbaar zijn; ze waren vroeger ook beschikbaar en toen waren ze goedkoop, terwijl ze tegenwoordig juist heel erg duur zijn (mensen verdienen miljarden dollars aan de verkoop ervan). In werkelijkheid zijn drugs spotgoedkoop. Waarom zouden ze duur moeten zijn? Ze zijn heel goedkoop, maar de dealers vragen er zoveel geld voor.

Het hele probleem is dat iemand er al een innerlijke behoefte aan heeft - eigenlijk niet aan de drug, maar aan spirituele vervulling; hij weet niet precies wat voor soort vervulling hij zoekt, maar deze behoefte zit al in hem. Die komt tegenwoordig in ons allemaal op.

E. Litvar: Iemand heeft een innerlijk streven naar spiritualiteit en maskeert dit met drugs?

M. Laitman: Uiteraard.

E. Litvar: Wat is het verband tussen spiritualiteit en drugs?

M. Laitman: Mensen weten niet wat hen in spiritualiteit aantrekt. Ze weten het niet! Ze voelen gewoon meer innerlijke leegte. Dat voelen ze. Daardoor bestaat deze neiging.

M. Sanilevich: En als iemand onder druk van zijn vrienden drugs gaat gebruiken?

M. Laitman: Dit is niet relevant. We zeggen alleen maar dat het door groepsdruk komt. Die persoon heeft dan toch deze innerlijke neiging. We begrijpen de ontwikkeling van het egoïsme bij volwassenen en kinderen in onze tijd niet en onderschatten het daardoor. Ritalin, dat aan kinderen gegeven wordt om hyperactiviteit tegen te gaan - is dat dan geen drug? Het is een medicijn, dat een kind voortdurend kalmeert, een klap op zijn hoofd geeft, en onderdrukt.

E. Litvar: Wordt hij hier depressief van?

M. Laitman: Ik wil niet ingaan op de mechanische aspecten van dit effect. Er bestaat een groot aantal artikelen, werken en bevindingen over dit onderwerp. Dit is een hele ingewikkelde materie. De meeste mensen beseffen niet eens dat er een probleem is, uiteindelijk zal het aan de oppervlakte komen. Maar tegenwoordig is het nog gemakkelijk om Ritalin te gebruiken.

Drugs zijn enorm schadelijk; ze koppelen iemand los van de wereld, van het leven en de werkelijkheid. Wat deugt eraan als mensen die niets te doen hebben in het leven, met het leven verbonden zijn? Met welk leven zijn ze dan verbonden? Ze willen zich ervan losmaken.

Geef ze een ander leven! Geef ze een doel. Het leven van tegenwoordig, de wereld van tegenwoordig geeft iemand geen doel. We zien wat er gebeurt: het soort loskoppeling dat plaatsvindt, depressie, zelfmoord - iedereen zou zich tot drugs wenden, als ze dit soort leven zouden leiden.

E. Litvar: Wat kunnen we die duizenden moeders vertellen, die dezelfde vraag stellen?

M. Laitman: Naast het feit dat ik met ze meeleef, maar één ding: zoek een plek voor je kind waar het Kabbalah kan studeren. Onze kinderen gebruiken geen drugs. Dat garandeer ik je. Dit komt doordat ze iets hebben, wat hun vervult. Ze hebben innerlijke vervulling.

We moeten begrijpen dat we in een sfeer zitten, die "de natuur" genoemd wordt. We bestaan binnen de natuur.

E. Litvar: En dit zien we niet?

M. Laitman: Nee, natuurlijk zien we het niet. voor al onze innerlijke behoeften is er voldoening te vinden, maar we moeten de juiste houding ontwikkelen tegenover die vervulling. We hebben veel verschillende verlangens en behoeften. Als we die op de juiste wijze aanpakken, komen we in een toestand van harmonie met de natuur en dan worden onze verlangens vervuld. Het hele probleem is dat we niet weten hoe we onszelf moeten vervullen. Kabbalah, de wetenschap van het ontvangen, onderwijst ons over vervulling.

E. Litvar: Met "vervulling" bedoelt u "voldoening"?

M. Laitman: Vervulling van, en het voldoen aan, onze verlangens - alle verlangens, op alle niveaus: mentaal, fysiek, psychosomatisch, en andere. We moeten weten hoe we deze verlangens moeten vervullen. Iemand heeft de verlangens, ze komen op en worden steeds groter, van generatie op generatie, maar hij begrijpt niet hoe ze te vervullen en wordt depressief. Daarom is depressie tegenwoordig het grootste probleem in de wereld. Iemand gebruikt drugs omdat hij niet weet hoe hij van dit gebrek aan voldoening af moet komen. Dit kun je vanaf jonge leeftijd in mensen zien.

We begrijpen kinderen niet, en ze begrijpen zichzelf niet. Maar kinderen voelen leegte onder de verschillende "schulpen" die zij hebben: bij allerlei ontmoetingen, feestjes, daaronder is er leegte, vrees - "Als ik niet hetzelfde ben als iedereen, wat moet ik dan doen?" en andere angsten. Met andere woorden, een kind, een persoon, mist een eigen "ik", zijn fundament. Dat wordt aan deze kinderen niet gegeven. En waar moeten ze het vandaan halen? Hun ouders hadden het niet, ze hebben geen goede leraren, de leraren die ze hebben zijn waardeloos, en zo kunnen ze zich tot niemand wenden.

Kabbalah is de enige methode die ons leert hoe onze behoeften op een juiste manier te bevredigen, zonder schade te berokkenen aan anderen en hoe we tegelijkertijd in een toestand van harmonie kunnen blijven.

E. Litvar: Krijgen de mensen niet de indruk dat ongeacht het onderwerp waar we het over hebben, we constant "Kabbalah, Kabbalah, Kabbalah" herhalen.

M. Laitman: Ja, natuurlijk.

E. Litvar: Misschien verdienen jij en ik hieraan?

M. Laitman: We verdienen ook iets.

E. Litvar: Ik bedoel geld.

M. Laitman: Ik zal je vertellen hoe je hieraan geld kunt verdienen. Als ik na dit boek, ook pillen zou verkopen, dan zou ik geld verdienen. Maar hierna is er niets meer om te verkopen. Ga naar de uitgevers die dit boek hebben uitgegeven, koop dit boek van ze, en zoek uit hoeveel de uitgevers mij betalen. Ik denk niet dat ik überhaupt wat van ze heb ontvangen. Wat voor een soort onderneming is dit, met een volledig open website waarop absoluut al onze boeken te vinden zijn?

E. Litvar: En we kunnen ze gratis lezen zo vaak we willen?

M. Laitman: Ja, lees ze gratis, dan heb je niets anders nodig.

E. Litvar: Wat drijft u om voortdurend te proberen aan de mensen te laten zien dat we Kabbalah hebben en dat er iets in verborgen zit waardoor iemand door middel van die studie vordert in de richting van iets dat buiten de realiteit van onze wereld bestaat?

M. Laitman: Iemand die, door het verwerven van de Hoogste Wereld, de volmaaktheid ervaart, voelt zulk een behoefte aan een dergelijk bestaan, dat hij niet anders kan dan anderen deze ervaring toewensen. Bovendien ziet hij dan duidelijk dat onze wereld door al het denkbare en ondenkbare lijden in deze richting gedreven wordt.

Het gesloten, wereldomvattende systeem van de natuur, is zó opgezet dat het de mensheid door middel van allerlei soorten lijden dwingt tot begrip van de juiste onderlinge interactie, opdat we zullen leven volgens de wetten van deze natuur. Dit wordt "de wetenschap van Kabbalah" genoemd - op een correcte wijze alles van de natuur ontvangen wat voor ons bereid is.

Er is geen andere manier. Vroeg of laat zal dit zo zijn. Kom en zie. Alles staat voor je open. Alles is gratis. Niemand dwingt je waar dan ook heen - niet in het begin en ook niet later. Alles is voor je toegankelijk. Dit is een vaak gestelde vraag: "Waar heb ik dit allemaal voor nodig?".

E. Litvar: Ja.

M. Laitman: Ik weet niet eens wat ik moet zeggen. Kom het zelf zien.

M. Sanilevich: Als tientallen mensen, professoren, zouden zeggen wat u nu zegt, dan zou het anders zijn, maar u bent de enige.

M. Laitman: Tegenwoordig spreken mensen hier al over, maar de leider, degene die dit hele systeem opzet, ben ik. Is het ooit anders geweest in de wereld?

E. Litvar: Er was Jezus Christus. Hij was in zijn eentje, niet heel lang. Na hem werd de kerk georganiseerd, en binnen 100-150 jaar omvatte die de hele wereld. En nu heeft ieder dorp en iedere buurt zijn eigen vertegenwoordiger. Er zijn zeven miljard mensen en u bent in uw eentje. Bent u de slimste?

M. Laitman: Wat voor een antwoord wil je van me? Wil je dat ik je vertel wat het addertje onder het gras is? Wat er allemaal achter zit?

E. Litvar: Ik wil dat u bewijst dat hier geen persoonlijke of sociale motivatie achter zit.

M. Laitman: Laten we dan aan iedereen € 50 per les vragen. Dan weten de mensen dat dit de reden is waarom we werken, en zal er geen vraag zijn. Als iets gratis is, zijn er altijd vragen, "Waarvoor hebben zij dit nodig?" "Wie betaalt ze?".

E. Litvar: Als we iedereen € 50 laten betalen, zullen we in dezelfde categorie vallen als mensen die rode bandjes verkopen. Hier hebben we nog een hele duidelijke vraag: "Vertel eens, zijn Kabbalisten ook charlatans, net als de rest?" - Begrijpt u? Mensen geloven ons niet. Het is de aard van het egoïsme om iets waarin het geen voordeel ziet, niet te begrijpen.

M. Laitman: Maar er is een ander soort voordeel. Het is hoger dan het egoïstische voordeel en je kunt het niet met je handen aanraken. Ik zal je vertellen waarom ik dit nodig heb: "Ik wil uit egoïsme iedereen naar Kabbalah toetrekken."

E. Litvar: Wat levert je dat dan op?

M. Laitman: Als iedereen de Hoogste Wereld begrijpt, als we in een open samenleving zullen leven, die naast onze hele stoffelijke wereld ook de Hoogste spirituele wereld omvat, zullen we leven in eeuwigheid, harmonie, volmaaktheid en oneindigheid - jij, ik en iedereen. Totdat dit jou overkomt, heb ik het ook niet.

E. Litvar: Dus u bent van ons afhankelijk?

M. Laitman: Natuurlijk.

M. Sanilevich: Dit betekent dat u alleen in die toestand kunt zijn wanneer ik dat ook ben.

M. Laitman: Ik voel die toestand wel, maar ik kan daar alleen samen met jou volledig zijn. We zijn tenslotte door één band met elkaar verbonden

E. Litvar: Dus u heeft mij nodig?

M. Laitman: Ja, ik heb u nodig.

E. Litvar: Maar u heeft het belangrijkste niet gezegd. Het blijkt dat u er een bepaald belang bij heeft om op uw manier gelukkig te zijn. Nu trekt u de hele mensheid mee in uw richting, omdat u gelukkig wil zijn.

M. Laitman: Ja.

E. Litvar: Laten we aannemen dat ik een barbaar ben. Dat ik behoor tot het deel van de mensheid dat denkt dat het voor mensen aanzienlijk interessanter en plezieriger is om te jagen, dan om de Hoogste wetenschap te bestuderen.

M. Laitman: Maar je hebt geen keus. De wetenschap van Kabbalah zal hoe dan ook effect hebben. Egoïsme ontwikkelt zich, en al het lijden in het leven is bedoeld om jou te dwingen Kabbalah te gebruiken om daardoor tot verwerkelijking en dus tot volmaaktheid te komen. Er is geen andere keus. Als het niet vandaag gebeurt, dan zal het in de volgende vijftig tot honderd jaar gebeuren. Wat maakt het uit? Er is hoe dan ook niet veel tijd meer.

E. Litvar: Dus u zegt: "Ik heb gevonden wat echt geluk en genot zijn, ik heb het gevoeld en ik weet dat we hoe dan ook daar zullen belanden. Daarom bied ik ons allen aan om dit liever eerder dan later te bereiken, en liever door genot dan door middel van pijn". Klopt dit?

M. Laitman: Dit is juist, heel goed gezegd.

E. Litvar: En u vraagt hier geen geld voor?

M. Laitman: Denk eraan dat ik dit ook voor mijzelf wil. Wat kan ik anders doen? Het lijkt op een situatie waarin ik naar het een of andere station wil, waar ik me goed zal voelen. Maar daarvoor heb ik een trein nodig, en die kan ik niet in mijn eentje huren. Ik heb er andere mensen bij nodig.

E. Litvar: Moeten ze kaartjes kopen?

M. Laitman: Ja, het is voor mij nodig dat zij kaartjes kopen. Iedereen zal zich daar goed voelen, maar ik moet er als eerste zijn. Begrijp je het nu?

E. Litvar: Ja, absoluut! Om het in eenvoudiger termen te zeggen, stel een kind wil op het niveau van de kleuterschool blijven. Hij wil in de zandbak met zijn autootjes spelen. Maar niemand vraagt hem wat hij zelf wil. Of hij het leuk vindt of niet, hij moet als hij vier jaar wordt naar school. Als hij een slechte leerling is, krijgt hij straf. Dus hoe dan ook, zal hij zijn best doen.

M. Laitman: Uiteraard.

E. Litvar: Is het systeem van het Hoogste Bestuur, dat u soms natuur noemt, streng?

M. Laitman: Het is niet streng. Integendeel, naarmate dat de persoon het begrijpt, voelt hij zich er vrij in.

E. Litvar: Ik bedoel ten aanzien van degenen die net als kinderen koppig zijn en niet willen studeren.

M. Laitman: Als we op dit moment iemand in deze wereld loslaten, als een dier uit een kooi, zal hij zien dat sommige dingen hier zijn toegestaan en andere verboden: we mogen de straat niet oversteken als het rood is, we horen telkens "neem niet", "steel niet", etc. Hij zal zich in deze situatie voelen als een opgejaagd dier. Wie het geringste verkeerd doet, wordt beboet, opgesloten, in elkaar geslagen, beledigd. Hij weet niet wat hij moet beginnen. Dan opeens wordt hem verteld: "Kom hier, een week lang. We zullen alles aan je uitleggen." We leggen hem alles uit, onderwijzen hem, en dan gaat hij terug naar de wereld. Dan voelt hij zich vrij, doordat hij een innerlijke gezag gekregen heeft dat hem zegt hoe zich te gedragen en daardoor voelt hij zich niet onder druk gezet. In tegendeel, hij voelt dat het in zijn voordeel is: om de straat over te steken als het groen is, niet te stelen, om hier iets te doen, om daar iets te krijgen.

Dus hoe is de wereld veranderd? Die is niet veranderd. De persoon is veranderd. De persoon heeft een correct innerlijk programma gekregen voor zijn interactie met de externe natuur, en hij voelt zich vrij, terwijl hij zich eerst als een gekooid dier voelde.

Dat geeft Kabbalah ons: begrip van de natuur, van wat we wel en wat we niet kunnen doen. Iemand voelt dat hij in de wereld van de Oneindigheid zit - in volmaaktheid en harmonie, omdat hij zich op een juiste wijze heeft afgestemd op al deze mogelijkheden. Kun je je voorstellen hoe ellendig een wilde zich zou voelen als we hem toelieten tot onze wereld? Maar als we hem onderwijzen, zal hij zich op zijn gemak voelen, en alleen dan kan hij overleven.
Dus wat moet er gebeuren? Iemand een goed innerlijk begrip van de natuur geven - in wat voor natuur we leven, in wat voor wereld, wat voor maatschappij we moeten inrichten, hoe we met elkaar moeten omgaan - dit alles moet in overeenstemming zijn met de natuur, waarbinnen we bestaan.

We zijn allemaal net als kleine gewonde diertjes, die akelige relaties om zich heen hebben geschapen. We moeten naar de buitenwereld kijken, naar de natuur die ons omringt. Het bevat alle wetten van ons gedrag op het menselijke niveau - de natuur bevat alles. Als we ervan leren, zullen we ons leven net zo maken als de natuur zelf: eeuwig, oneindig, harmonieus en volmaakt.

Een Spirituele Opvoeding Is Voor Kinderen Van Het Allergrootst Belang

E. Litvar: De moeders die nu naar onze show luisteren of kijken, hangen nu aan al uw lippen en stellen de volgende vraag: "Zoudt u uw dochter aanraden om haar kinderen vanaf jonge leeftijd Kabbalah te leren?"

M. Laitman: Ik zou mijn zoon ertoe dwingen. Ik zou minder druk zetten op mijn dochter, omdat de vereisten voor een meisje iets anders zijn.

E. Litvar: Ze vraagt over een dochter die zelf al moeder is.

M. Laitman: Ik heb twee dochters. De een is aan het promoveren in de biologie, en is een toekomstige dokter in de biologie, en de andere in filosofie, en zij is nu haar doctoraal in Kabbalah aan het behalen. Beiden zijn verbonden met Kabbalah en begrijpen waar het over gaat.

E. Litvar: Hebben zij kinderen?

M. Laitman: Nee, nog niet.

E. Litvar: Als ze kinderen krijgen, uw kleinkinderen, zult u zeggen dat ze hen Kabbalah moeten leren?

M. Laitman: Absoluut.

E. Litvar: Dus uw advies aan de moeders is dat ze een beetje Kabbalah studeren om te begrijpen waar het over gaat, om het dan aan hun kinderen te onderwijzen?

M. Laitman: Ja.

E. Litvar: Is dit het belangrijkste in hun opvoeding?

M. Laitman: Het is het belangrijkste in een mensenleven in het algemeen! Al het andere betekent niets. Dit is de reden van ons bestaan in deze wereld! De vijftig of zeventig jaar - hoe lang we ook hier bestaan, hebben tot doel uit deze wereld te komen om de Hoogste Wereld in te gaan, in plaats van ons leventje te leven en achteruit te gaan. We moeten leven en opstijgen! Dit is het hele verschil.

We begrijpen hoe het stoffelijke leven eindigt. Het eindigt op een begraafplaats. Maar de uittocht eruit kan naar de Hoogste Wereld zijn. Het gevoel van eeuwigheid en volmaaktheid, dat je begint te ontvangen door je omgang met de natuur die zich boven het egoïsme bevindt, gaat nooit weg.

E. Litvar: Tot op de begraafplaats?

M. Laitman: Uiteraard.

M. Sanilevich: Zelfs als iemand een heel boek leest, zal hij het geen makkelijke taak vinden om te leren hoe hij moet omgaan met andere mensen en de natuur.

M. Laitman: Ik besef dat het moeilijk is om iemand ervan te overtuigen dat er iets bijzonders is aan dit boek, aangezien er gedurende het bestaan van de mensheid miljoenen en miljarden boeken verschenen zijn. Maar de mensheid gelooft in de Bijbel (de Thora).

E. Litvar: Maar niet zoals u en ik.

M. Laitman: Dat is niet relevant. We kunnen zeggen wat we willen, maar de Bijbel, of het "Oude Testament" is het spirituele fundament van de mensheid. We kunnen het zoveel veranderen als we willen, eraan bouwen zoveel we willen, maar het blijft de basis, waaruit alles is begonnen. Dus Kabbalah is de basis voor de Bijbel.

E. Litvar: Bestond Kabbalah al vóór de Bijbel?

M. Laitman: Ja, voor de Bijbel. Het vormt er de basis van. Het is de innerlijke betekenis, het fundament, waarop de Bijbel is gebaseerd, en dit is geen nieuw boek in de mensheid. Kabbalah onthult het innerlijke, geheime gedeelte van de Bijbel. Dit is de reden waarom het de "geheime wetenschap" genoemd wordt. De gebeurtenissen die zich in onze wereld leken af te spelen, die in de Bijbel verteld worden in de taal van allegorieën, beschrijft Kabbalah in een uitsluitend wetenschappelijke vorm: als interacties tussen de krachten, tussen de zielen, en daarom vormt het de basis. Het is het innerlijke deel, het meest waardevolle wat de hele mensheid bezit.

Met andere woorden, dit is het meest spirituele, meest innerlijke deel van alles wat er in onze wereld bestaat en wat deze bijeen houdt. Net zoals de Bijbel de basis is voor alles, is Kabbalah de basis voor de Bijbel. Begrijp je wat voor een boek je er aan je gegeven wordt?

E. Litvar: Is het magisch? (Ik bedoel niet zoals in een sprookje.)

M. Laitman: Natuurlijk is het magisch, omdat het de mens verandert terwijl hij het leest. Het wakkert het Hoogste Licht aan rondom degene die het leest, en dit Licht verlicht hem en corrigeert hem.

Wat is het Hoogste Licht?

E. Litvar: Wat Is Het Hoogste Licht?

M. Laitman: Het Hoogste Licht is de energie die mens een eindje boven onze wereld verheft. Je begint alles van Bovenaf te bekijken. Je ziet dingen niet op hetzelfde niveau als de anderen: drugs, hoe je iets kunt stelen, hoe je moet overleven. Zo iemand lijkt iets hoger, en dit kwalificeert hem meteen als een menselijk wezen.

E. Litvar: Bedoelt u dit wanneer u zegt: "de mens in de mens"?

M. Laitman: Ja, deze energie is precies dat wat een mens binnenin de mens vormt.

E. Litvar: En deze kracht zit in deze boeken?

M. Laitman: Ja.

M. Sanilevich: Als iemand tegenwoordig naar de winkel gaat, treft hij tientallen boeken over Kabbalah aan, geschreven door verschillende auteurs. Is er enig verschil tussen die auteurs of kun je uit alle schrijvers kiezen?

E. Litvar: Ik heb ongeveer zeven jaar lang Kabbalah bestudeerd, en heb een groot aantal boeken gelezen, maar ik kon niet beslissen welke ik fijner vond.

M. Laitman: Waarom ben je dan naar ons toe gekomen?

E. Litvar: Alle wegen liepen dood. Ik heb dertien jaar lang esoterie bestudeerd en die weg liep dood. Ik kon nergens anders heen. Het was óf Kabbalah óf niets voor mij.

M. Laitman: Ik zal mezelf niet promoten, maar ik kan je een ding vertellen: in authentieke Kabbalah hebben we vijf bronnen:

• de eerste bron is de aartsvader en patriarch Abraham (de eerste Kabbalist);
• de tweede is Mozes: De Vijf Boeken van Mozes (of de Bijbel, de Thora);
• de derde is Rabbi Shimon: Het Boek van Zohar;
• de vierde is de Ari (16e eeuw); en
• de laatste is Baal HaSulam (20e eeuw).

Deze vijf auteurs zijn ongetwijfeld de grondleggers en de echte deskundigen van Kabbalah. We bestuderen hun boeken. Alle anderen kunnen min of meer als ondergeschikt gezien worden, maar het is beter om daar niet op in te gaan. Dit is het enige wat ik kan zeggen.

En alle Kabbalisten zijn het ermee eens dat Kabbalah uit deze vijf bronnen is opgebouwd. Ik kan ze met overtuiging aan onze luisteraars aanbevelen. Maar deze boeken bestaan niet in het Engels. Daarom zijn er de boeken van Laitman. Wat kunnen we anders? Dus hebben we Laitman.

Maar Laitman heeft het artikel "Inleiding tot het Boek van Zohar" genomen (het artikel wordt eigenlijk genoemd De Inleiding tot de Wetenschap van Kabbalah - het is een van de introducties tot het Boek van Zohar) - en er een boek van gemaakt, De Wetenschap van Kabbalah. Met andere woorden, dit boek is de vertaling van het inleidende artikel voor Het Boek van Zohar. Uiteraard is het een serieus werk en een serieus artikel, en echt niet eenvoudig. Op het einde van het boek zijn er verschillende grafieken, tekeningen etc. Het is een serieus wetenschappelijk werk, en zeker niet gemakkelijk.

Litvar: Ik heb de volgende drie boeken thuis: "Zoar", "Zogar" en "Zohar". Deze boeken zijn van verschillende vertalers. Hoe verschilt uw vertaling van die van hen?

M. Laitman: Het is geen vertaling. Dit boek is het eerste deel van Het Boek van Zohar. Het Boek van Zohar, inclusief het commentaar, bestaat uit 10 of 20 delen, afhankelijk van de uitgave. Het eerste deel is het belangrijkste. Gezien de hoeveelheid energie die het bevat en de uitleg die het verschaft, omvat het, in verkorte vorm, alle andere delen.

Dus dit boek is een vertaling van de eerste tien delen van Het Boek van Zohar. Bovendien staat het vol commentaren, verklaringen, die ik van mijn leraar ontvangen heb. Daarom denk ik niet dat er in de wereld van vandaag een ander boek in het Russisch bestaat, dat een duidelijkere, juistere en meer oprechte uitleg geeft. Dit boek bevat zowel uitleg, verduidelijking, als grafieken, tekeningen en berekeningen - alles wat betrekking heeft op de wetenschap van Kabbalah, en tegelijkertijd alles wat te maken heeft met haar innerlijke, "verborgen" zeg maar mystieke gedeelte. Ik denk niet dat enig ander boek dit alles biedt.

Ik ben er trots op. Ik ben er heel erg trots op dat ik in staat was om het op deze manier te schrijven. Met "schrijven" bedoel ik vertalen en eraan toevoegen wat ik van mijn leraar heb ontvangen. Dus deze boeken zijn serieus en complex. Maar dit zijn niet de boeken die we aan onze luisteraars aanraden om te lezen. Deze boeken zijn voor specialisten, die dieper wensen te graven, hun kennis willen verbreden en die willen onderwijzen, net als bij elke andere soort menselijke kennis. Voor de gewone mensen zijn er genoeg boeken die over Kabbalah zelf spreken - hoe iemand in overeenstemming ermee dient te handelen.

De volgende artikelen zijn bijvoorbeeld geschikt: Het Doel van Kabbalah, De Onthulling van de Goddelijkheid, Volmaaktheid en de Wereld - over hoe onze wereld volmaakt kan worden, Wilsvrijheid - waar een persoon zijn vrije wil kan vinden en hoe hij kan vaststellen of hij vrij is of niet. De Essentie en het Doel van Kabbalah - wat deze wetenschap inhoudt, waar iemand het voor nodig heeft, of hij het eigenlijk wel nodig heeft, wat het doel ervan is, en wat het van ons vraagt. De Taal van Kabbalah - waarom Kabbalah in deze bijzondere taal spreekt. Het lijkt dat we er niets van begrijpen, we hebben een speciale sleutel nodig om te beginnen het te snappen. De Voorwaarden voor de Onthulling van de Geheimen van Kabbalah - welk soort geheimen zijn het, waarom er sommige voorwaarden gelden en hoe we deze kunnen benaderen. Er zijn ook "Een Aantal Populaire Vragen" , Kabbalistische Concepten, etc.

De verklaringen worden in een begrijpelijke vorm gegeven, maar ze zijn voldoende om iemand in staat te stellen kennis te nemen van deze wetenschap - de wijze waarop zij praktisch op hem van toepassing is, hoe hij zijn leven erdoor kan verbeteren. Je hoeft geen genie te zijn om een computer of tv te gebruiken. We moeten simpelweg een aantal knoppen indrukken en dan genieten. Hetzelfde geldt hier: neem een of twee boeken, lees ze, dat is al genoeg om je eigen leven en het leven van je kinderen waardevol te maken.