Edukacja nie tworzy nic nowego, raczej ujawnia to, co dotychczas tkwiło głęboko w człowieku”

(Rav Kuk, Essays of the Raiah, p. 100) 

Czasem człowiek może znaleźć wartościowe wskazówki w poradnikach o wychowywaniu dzieci. Dobra rada często może zaoszczędzić miesięcy czy nawet lat frustracji, niezdecydowania czy niepewności i pomóc rodzinom wydostać się z sytuacji bez wyjścia. 
Jednak najczęściej napotykamy na pytania czy też sytuacje, które „łapią nas” nieprzygotowanych i zostawiają zastanawiających się, czy bylibyśmy tak naprawdę zdolni do odpowiedzi w odpowiedni sposób. 
W takich sytuacjach, odpowiadamy konsternacją, uśmiechem czy mamrotaniem czegoś tam pod nosem, zakrywając swój brak wiedzy i niepewności na temat tego, jak powinniśmy się zachować czy też co powinniśmy powiedzieć. 

Mając świadomość rozwijającej się dziecięcej ciekawości czy też związanego z tym stresu rodziców, zdecydowaliśmy się zebrać kilka praktycznych sugestii na ten temat opierając się na mądrości, którą jest Kabała. Kabała bowiem nawiązuje do zagadnienia duszy, do edukacji i wielu ważnych pytań małych ludzi 

Dobrej zabawy! 

Odpowiedź na każde pytanie 

Bycie rodzicem nigdy nie będzie łatwym zadaniem. Dodatkowo do długich i bezsennych godzin i ciągłego zamartwiania się o wsparcie i dobrobyt dla swoich dzieci, znajdujemy jeszcze na swojej drodze najtrudniejsze i naprawdę najbardziej wymagające i ambitne ze wszystkich zadanie - odpowiadanie na każde z zadawanych przez dzieci pytań. Pewnie wielu z was jest już obeznanych ze scenariuszem, w którym słodkie dziecko otwiera parę swoich ogromnych, ciekawych oczu, niewinnie spoglądając prosto w nasze oczy - bezlitośnie zaczyna strzelać pytaniami niejednokrotnie nawiązującymi do znaczenia życia i jego celu. W takich przypadkach, naprawdę nie ma znaczenia, czy jesteś fanem Dr. Spock czy też zagorzałym czytelnikiem Tracy Hogg’a (autor popularnego bestsellera, "Baby Whisperer"), bo najprawdopodobniej nie znajdziesz tam odpowiedzi na takie pytania. 

To jest dokładnie powód, dla którego zdecydowaliśmy się poświęcić pierwszą wskazówkę tej sekcji temu tematowi: jak odpowiedzieć, na te wszystkie trudne pytania zadawane przez małych ludzi dorastających w naszych domach. Czy powinniśmy powiedzieć im to co naprawdę myślimy, nawet jeśli odpowiedź nie jest tak "łatwa do zgryzienia", czy też może powinniśmy uniknąć zagmatwanej odpowiedzi i zostawić pytanie bez odpowiedzi, aby nasze dzieci same poradziły sobie z tego typu dylematami w swoim własnym życiu? 

Zawsze mów prawdę, bądź jednak konsekwentnie delikatny. 

“Bądź z dzieckiem bezpośredni, bezpośredni do samego końca, inaczej nie zdobędziesz jego zaufania, ponieważ dziecko jest nad wyraz wrażliwe na wszelkie objawy kłamstwa czy fałszu, bądź więc tak łagodny jak to możliwe” (Janusz Korczak) 

Przede wszystkim , trzeba zrozumieć, że dzieci są z natury wrażliwe. Jeżeli dostrzegają, że cokolwiek jest przed nimi ukrywane, to może zaszkodzić wzajemnemu zaufaniu i szacunkowi z rodzicami. Dlatego, jeżeli masz coś ważnego do przekazania, coś głębokiego, co dotyczy naszego życia, nie ukrywaj tego przed swoimi dziećmi. One są spragnione Twojej wiedzy. 

Zawsze lepiej jest mówić prawdę swoim dzieciom, jednakże nie ma żadnej potrzeby, aby obarczać je zagadnieniami, na które mimo wszystko nie są emocjonalnie przygotowane by sobie z nimi poradzić. Praktycznie mówiąc, jeżeli prawda nie jest prosta, spróbuj ją uprościć i dostosować to do obrazowego świata dziecka, w delikatny i nie groźny sposób, tak aby nie zmuszać go do niczego. 
Pamiętaj, że każda historia, którą mówisz swoim dzieciom ożywa i staje się ich rzeczywistością. To jest twój obowiązek jako rodzica, aby być szczególnie wrażliwym na punkcie emocjonalnego i umysłowego rozwoju twoich dzieci. Tylko zgodnie z ich emocjonalną dojrzałością, będziesz w stanie ujawniać swoją życiową mądrość gromadzoną przez lata. 

Dlatego czasem lepiej jest poczekać na przychodzącą potrzebę dodatkowej wiedzy ze strony Twojego dziecka, wówczas nie będzie miało poczucia, że zmusza się je go czegokolwiek o co nie prosiło. Wysyłanie tego typu sygnałów gotowości będzie dla Ciebie informacją, że Twoje dziecko jest gotowe „wchłonąć jakąś głębszą odpowiedź”. Obserwuj uważnie i śledź jego reakcje na rzeczy, o których mówisz i opowiadasz. W ten sposób będziesz pewien, że nie obarczasz go niczym i nie dezorientujesz. 

Jeżeli nie znasz prawdziwej czy właściwej odpowiedzi na pytania, które zadaje Twoje dziecko – nie bój się do tego przyznać i nie uciekaj przed odpowiedzialnością jaką masz w stosunku do swego dziecka. Raczej szukaj odpowiedzi razem z dziećmi. Tak jak Albert Einstein kiedyś powiedział : „ Najważniejsze jest aby nigdy nie przestać zadawać pytań” 

Wielka i mała rebelia .... 

Jako rodzice mamy w zwyczaju dawać naszym dzieciom wiele „dobrych rad”, jednak wielokrotnie bywa tak, że po uważnym wysłuchaniu dzieci i tak zrobią dokładnie odwrotnie aniżeli mówiły nasze rady. Z jakiegoś powodu, w większości wypadków, człowiek czasem odczuwa potrzebę zrobienia czegoś dokładnie przeciwnego niż rozwiązanie czy rada, którą od kogoś usłyszał. Wszystko to wynika z pragnienia odkrycia lepszego czy odpowiedniejszego wyjścia z sytuacji aniżeli tego, który został już wypróbowany przez rodziców – chce po prostu żyć własnym życiem. Chociaż nie zawsze to przynosi spodziewany efekt czy sukces, przed tym nikt nie ucieknie. 

Przecież chyba prawie każdy zbuntował się w jakimś momencie przeciw swoim rodzicom. Jednak, przyglądając się naszym maluchom, jak dorastają – jednej rzeczy boimy się chyba najbardziej – że zrobią to samo i zbuntują się przeciwko nam. Skąd się bierze to pragnienie buntu przeciw całemu poprzedniemu pokoleniu? Jak najskuteczniej sobie z tym radzić bez używania jakiejkolwiek formy przymusu, bez przeszkadzania w prawidłowym rozwoju dziecka? 

Radzić poprzez szczerość i przyjaźń 

Kabała wyjaśnia, że kiedy człowiek jest poproszony o to aby się zmienił, w jego naturze jest opór, ponieważ pragnienie zmiany nie pochodziło od niego samego i nie czuje on jakiejkolwiek korzyści jaką mógłby uzyskać poprzez swoją zmianę. Prawda jest taka, że w większości przypadków ma rację. Dlaczego? Ponieważ większość rad, które dostajemy od rodziców jest skutkiem pewnych wzorców myśli, które oni z kolei wchłonęli w swoim dzieciństwie i owe rady pasują najbardziej właśnie rodzicom a nie nam samym. Tak więc podświadomie, ich rada głównie służy im samym – nie nam, dlatego też jest to wówczas nie do zaakceptowania dla nas. 

Podobnie ważnym jest by zrozumieć, że podświadomie, każdy rodzic tak naprawdę spodziewa się, że jego dzieci będą kontynuowały jego dzieło – będą „szły w ich ślady”. Dlatego właśnie rodzice wpajają dzieciom swoje własne koncepcje na życie i wszelkie własne wartości. 

Żeby utworzyć skuteczną i zdrową komunikację z dzieckiem, potrzebujemy zrozumieć to, że każde nowe pokolenie ma nowe, często inne wartości od naszych, które nie zawsze pasują do naszych oczekiwań. Jeżeli zignorujemy ten konflikt - pomiędzy pragnieniami rodziców i nowym poziomem rozwoju dziecka - to nieuchronnie skończy się wielkim buntem. 

Poprzez obserwację natury człowieka, Kabaliści wywnioskowali, że jedyna szansa aby dziecko słuchało rodzica, jest wtedy gdy dziecko będzie miało poczucie korzyści z pójścia za radą rodzica. Dlatego, rozsądnie byłoby dawać rady lub tłumaczyć tak aby zrozumiało korzyści płynące z przyjmowania tych rad – niekoniecznie jest to połączone z zyskiem rodziców. To wymaga od rodzica bycia uczciwym z samym sobą i badania istoty swojej rady – rodzic musi nieustannie pytać sam siebie : "Komu ta rada właściwie służy?" 

To wszystko jest ważne, aby nasza rada nie ukazała się w swoistej formie „Zrób albo nie rób”, lecz by sprawiła, że dziecko samo w sobie zrozumie co potrzebuje i dojdzie do tego samodzielnie. W ten sposób , nie będzie miało poczucia, że jest do czegokolwiek zmuszane, lecz będzie miało świadomość, że pomysł zmiany rozwinął się niezależnie w nim samym. 

Inny interesujący punkt widzenia, który został zaznaczony przez Kabalistów jest taki, iż w głębi serca, każde dziecko tęskni za prawdziwym przyjacielem. Jedna z jego największych nadziei to odkryć czy odnalezienie prawdziwych przyjaciół, nawet w swoim rodzeństwie czy swoich rodzicach. W głębi serca, dziecko jest przygotowane na takie właśnie relacje ze swoimi rodzicami. Dlatego też, żeby utworzyć prawdziwy dialog z dziećmi, rodzice potrzebują nauczyć się jak stać się przyjacielem swojego dziecka czy jego starszym bratem. Powinien spróbować utworzyć wzajemne zaufanie, które nie jest oparte na honorze czy na kontroli, ale na prawdziwej przyjaźni i swoistym partnerstwie w drodze do osiągnięcia wspólnego celu, jednego, który jest oparty na bezwarunkowej miłości.

 Powodzenia !